Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 września 2006 r. - Graham J. Wilson przeciwko Ordre des avocats du barreau de Luxembourg. - Sprawa C-506/04., sygn. C-506/04

Sprawa C‑506/04

Graham J. Wilson

przeciwko

Ordre des avocats du barreau de Luxembourg

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez Cour administrative)

Swoboda przedsiębiorczości - Dyrektywa 98/5/WE - Stałe wykonywanie zawodu prawnika w innym państwie członkowskim niż państwo, w którym uzyskano uprawnienia - Warunki rejestracji we właściwych organach przyjmującego państwa członkowskiego - Uprzednia kontrola znajomości języków używanych w przyjmującym państwie członkowskim - Droga sądowa na podstawie prawa krajowego

Streszczenie wyroku

1.        Swobodny przepływ osób - Swoboda przedsiębiorczości - Prawnicy - Stałe wykonywanie zawodu w innym państwie członkowskim niż państwo, w którym uzyskano uprawnienia - Dyrektywa 98/5

(dyrektywa 98/5 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 9 akapit drugi)

2.        Swobodny przepływ osób - Swoboda przedsiębiorczości - Prawnicy - Stałe wykonywanie zawodu w innym państwie członkowskim niż państwo, w którym uzyskano uprawnienia - Dyrektywa 98/5

(dyrektywa 98/5 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 3, 4 i 5 ust. 3)

        Artykuł 9 dyrektywy 98/5 mającej na celu ułatwienie stałego wykonywania zawodu prawnika w państwie członkowskim innym niż państwo uzyskania kwalifikacji [uprawnień] zawodowych, który stanowi, że od decyzji właściwego organu przyjmującego państwa członkowskiego o odmowie rejestracji adwokata zamierzającego wykonywać tam zawód z użyciem tytułu zawodowego uzyskanego w kraju pochodzenia przysługiwać winna droga sądowa na podstawie prawa krajowego, sprzeciwia się stosowaniu procedury odwoławczej, w ramach której od tej decyzji należy odwołać się w pierwszej instancji do organu złożonego wyłącznie z adwokatów praktykujących z użyciem tytułu zawodowego obowiązującego w przyjmującym państwie członkowskim, a w drugiej instancji do organu złożonego w większości z takich adwokatów, podczas gdy skarga kasacyjna do najwyższego sądu tego państwa pozwala jedynie na kontrolę co do okoliczności prawnych, a nie faktycznych.