Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 28 listopada 2006 r. - Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej. - Sprawa C-413/04., sygn. C-413/04

Sprawa C‑413/04

Parlament Europejski

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Dyrektywa 2003/54/WE - Wspólne zasady rynku wewnętrznego energii elektrycznej - Dyrektywa Rady 2004/85/WE - Tymczasowe odstępstwa na rzecz Estonii - Podstawa prawna

Streszczenie wyroku

1.        Przystąpienie nowych państw członkowskich - Akt o przystąpieniu z 2003 r. - Dostosowanie aktów wspólnotowych niedostosowanych samym aktem o przystąpieniu - Pojęcie

(akt o przystąpieniu z 2003 r., art. 57; rozporządzenie Rady 2004/85)

2.        Przystąpienie nowych państw członkowskich - Czechy - Estonia - Cypr - Łotwa - Litwa - Węgry - Malta - Polska - Słowenia - Słowacja - Akty wspólnotowe wydane po podpisaniu traktatu akcesyjnego z 2003 r. - Przyjęcie tymczasowych odstępstw na rzecz nowych państw członkowskich - Odpowiednia podstawa prawna

(art. 249 ust. 2 i 3 WE i art. 299 WE; traktat o przystąpieniu z 2003 r., art. 2 ust. 2 i 3)

3.        Akty instytucji - Uzasadnienie - Obowiązek - Zakres

(art. 253 WE; dyrektywa Rady 2004/85)

        Środki, które mogą zostać przyjęte na podstawie art. 57 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej, przewidującego dostosowanie aktów instytucji, które nie zostały dostosowane w nim samym, ograniczają się co do zasady do dostosowań mających na celu umożliwienie stosowania wcześniejszych aktów wspólnotowych w nowych państwach członkowskich, wykluczając przy tym wszelkie zmiany, w tym w szczególności tymczasowe odstępstwa. Z tego wynika, że takie odstępstwa tymczasowe od stosowania przepisów aktów wspólnotowych, których jedynym przedmiotem i celem jest tymczasowe opóźnienie rzeczywistego stosowania danego aktu wspólnotowego w nowym państwie członkowskim, nie mogą zostać uznane za „dostosowania” w rozumieniu art. 57 tego aktu.