Opinia rzecznika generalnego Léger przedstawiona w dniu 13 stycznia 2005 r. - Praktiker Bau- und Heimwerkermärkte AG. - Sprawa C-418/02., sygn. C-418/02

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PHILIPPE’A LÉGERA

przedstawiona w dniu 13 stycznia 2005 r.(1)

Sprawa C‑418/02

Praktiker Bau- und Heimwerkermärkte AG

 

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundespatentgericht (Niemcy)]

Znaki towarowe - Dyrektywa 89/104/EWG - Znaki usługowe - Usługi świadczone w ramach w ramach handlu detalicznego towarami - Rejestracja - Wskazanie zakresu tych usług i towarów, których dotyczą te usługi - Podobieństwo między tymi usługami a sprzedawanymi towarami lub usługami, które mogą być świadczone w ogólnym kontekście sprzedaży towarów

1.     W przepisach prawa z zakresu znaków towarowych dokonała się w ostatnich latach inspirowana przez podmioty gospodarcze znacząca ewolucja, która odzwierciedla znaczenie, jakie mają znaki towarowe w naszym współczesnym społeczeństwie, tzw. społeczeństwie konsumpcyjnym. Po poszerzeniu katalogu oznaczeń, które mogą stanowić znak towarowy, o zapach, dźwięk oraz sam kolor lub kilka kolorów bez kształtu i konturów(2), w niniejszej sprawie Trybunał stanął wobec kolejnej, wymaganej przez spółki zajmujące się dystrybucją towarów ewolucji prawa znaków towarowych.

2.     W tym przypadku chodzi o ustalenie, czy i w zależności od przypadku na jakich warunkach można zarejestrować znak towarowy do celów usług sprzedaży detalicznej towarów. A zatem Bundespatentgericht (Niemcy) zwraca się z pytaniem, czy „handel detaliczny towarami” może stanowić usługę w rozumieniu art. 2 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG(3), a jeśli tak, to na jakich warunkach może zostać zarejestrowany znak towarowy dla takiej usługi.

I -    Ramy prawne

A -    Umowy międzynarodowe dotyczące prawa znaków towarowych

1.      Konwencja paryska

3.     Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej, podpisana w Paryżu w dniu 20 marca 1883 roku, zrewidowana ostatnio w Sztokholmie w dniu 14 lipca 1967 r.(), ustanawia ramy prawne, których państwa będące stronami konwencji zobowiązały się przestrzegać w celu ochrony znaków towarowych. Wszystkie państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej (zwane dalej „państwami członkowskimi”) są stronami tej konwencji().