Opinia rzecznika generalnego Stix-Hackl przedstawiona w dniu 20 stycznia 2005 r. - Hauptzollamt Hamburg-Jonas przeciwko Käserei Champignon Hofmeister GmbH & Co. KG. - Sprawa C-385/03., sygn. C-385/03

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

CHRISTINE STIX-HACKL

przedstawiona w dniu 20 stycznia 2005 r.(1)

Sprawa C‑385/03

Hauptzollamt Hamburg-Jonas

przeciwko

Käserei Champignon Hofmeister GmbH & Co. KG

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy)]

Rolnictwo - Refundacje wywozowe - Błędne zgłoszenia wywozowe - Sankcje - Wykładnia art. 11 ust. 1 akapity pierwszy i drugi rozporządzenia (EWG) nr 3665/87 zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2945/94

I -    Wprowadzenie

1.     Postanowieniem z dnia 30 lipca 2003 r. Bundesfinanzhof (federalny sąd finansowy, Niemcy) przedłożył Trybunałowi w trybie prejudycjalnym pytanie dotyczące wykładni uregulowań odnoszących się do sankcji w dziedzinie refundacji wywozowych. Sąd krajowy zwraca się o wykładnię art. 11 ust. 1 akapity pierwszy i drugi rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3665/87(2).

2.     Te uregulowania odnoszące się do sankcji były już przedmiotem rozważań Trybunału w wyroku z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie Käserei Champignon Hofmeister(3), w którym Trybunał uznał ważność art. 11 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia nr 3665/87, „w zakresie w jakim przepis ten przewiduje zastosowanie sankcji wobec eksportera, który, nawet bez swej winy, złożył wniosek o refundację wywozową wyższą niż refundacja stosowana”.

3.     W tym wyroku Trybunał wyszedł z założenia, że omawiana sankcja nie ma charakteru karnego, tak że w stosunku do niej zasada „nulla poena sine culpa” nie znajduje zastosowania. W tym kontekście Trybunał podkreślił jednak, że „okoliczność, że zasada ťnulla poena sine culpaŤ nie ma zastosowania do sankcji takiej jak ta, o którą chodzi w postępowaniu przed sądem krajowym, nie może jednak pozostawić podmiotów prawa bez ochrony prawnej”. Trybunał powołał się na swoje orzecznictwo, zgodnie z którym „sankcja, jeśli sama nie ma charakteru karnego, może być zastosowana jedynie wówczas, gdy opiera się na jasnej i nie budzącej wątpliwości podstawie prawnej”().