Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 26 maja 2005 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej. - Sprawa C-178/03., sygn. C-178/03

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 26 maja 2005 r.(1)

Sprawa C‑178/03

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

i

Radzie Unii Europejskiej

Wywóz i przywóz niebezpiecznych chemikaliów - Rozporządzenie (WE) nr 304/2003 - Wybór podstawy prawnej - Wspólna polityka handlowa, polityka w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego

I -    Wprowadzenie

1.     W niniejszym postępowaniu Komisja Wspólnot Europejskich prowadzi spór z Parlamentem Europejskim i Radą Unii Europejskiej co do wyboru właściwej podstawy prawnej dla rozporządzenia (WE) nr 304/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. dotyczącego wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów(2) (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 304/2003” lub „rozporządzeniem”).

2.     Komisja utrzymuje, że podstawę prawną dla tego rozporządzenia powinna stanowić wspólna polityka handlowa (art. 133 WE), natomiast Parlament i Rada utrzymują, iż należało je wydać na podstawie polityki w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego (art. 175 ust. 1 WE) i w tym zakresie są popierane przez trzy kraje członkowskie.

3.     W równolegle toczącym się postępowaniu w sprawie C‑94/03(3) analizie podlega wybór podstawy prawnej Konwencji rotterdamskiej w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi substancjami chemicznymi i pestycydami(4) (zwanej dalej „konwencją rotterdamską”).

II - Ramy prawne

4.     Rozporządzenie nr 304/2003 zastępuje rozporządzenie Rady (EWG) nr 2455/92 z dnia 23 lipca 1992 r. dotyczące wywozu i przywozu niektórych niebezpiecznych chemikaliów(5).

A -    Wyciąg z preambuły rozporządzenia

5.     Jak wynika z motywów trzeciego i czwartego, rozporządzenie nr 304/2003 zostało wydane w dwóch celach. Po pierwsze, rozporządzenie ma służyć wdrożeniu konwencji rotterdamskiej. Po drugie, jednak, wykracza ono pod względem treści wyraźnie poza jej postanowienia: