Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 22 września 2005 r. - Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej. - Sprawa C-217/04., sygn. C-217/04

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 22 września 2005 r.(1)

Sprawa C‑217/04

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

i

Radzie Unii Europejskiej

Europejska Agencja ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) - Stwierdzenie nieważności rozporządzenia (WE) nr 460/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady - Niewłaściwa podstawa prawna - Artykuł 95 ust. 1 WE - Środek dotyczący zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich

I -    Wprowadzenie

1.        Rozporządzenie (WE) nr 460/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. ustanawiające Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji(2) (zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie ENISA”(3)) zostało oparte na art. 95 WE. Zjednoczone Królestwo reprezentuje pogląd, że zamiast niego należało powołać się na art. 308 WE i z tego względu wniosło skargę o stwierdzenie nieważności.

2.        Niniejszy spór ma duże znaczenie dla praktyki legislacyjnej, ponieważ prawodawca wspólnotowy w ostatnim czasie często nie opiera już tworzenia agencji na art. 308 WE, lecz, w coraz większej ilości przypadków, na szczególnych kompetencjach w specyficznych sektorach(4).

II - Ramy prawne

3.        Podstawą prawną rozporządzenia w sprawie ENISA jest art. 95 ust. 1 zdanie drugie WE:

„Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w artykule 251 i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno‑Społecznym, przyjmuje środki dotyczące zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, które mają na celu ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego”.

        Motywy rozporządzenia w sprawie ENISA wyjaśniają konieczność ustanowienia agencji. Problem opisuje motyw trzeci: