Opinia rzecznika generalnego Tizzano przedstawiona w dniu 10 listopada 2005 r. - Rosmarie Kapferer przeciwko Schlank & Schick GmbH. - Sprawa C-234/04., sygn. C-234/04

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ANTONIA TIZZANA

przedstawiona w dniu 10 listopada 2005 r.(1)

Sprawa C‑234/04

Rosmarie Kapferer

przeciwko

Schlank & Schick GmbH

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Innsbruck (Austria)]

Ostateczne orzeczenie sądowe - Obowiązek wznowienia postępowania - Zasada współpracy - Artykuł 10 WE - Pewność prawa - Pierwszeństwo prawa wspólnotowego - Jurysdykcja w sprawach cywilnych i handlowych -Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuł 5 ust. 1 lit. a), art. 15 ust. 1 lit c) i art. 16 - Powództwo mające na celu nakaz wydania najwyraźniej wygranej nagrody - Charakter umowny

1.     Niniejsza sprawa dotyczy wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożonego do Trybunału na podstawie art. 234 WE przez Landesgericht Innsbruck (Austria) i zmierzającego, z jednej strony, do ustalenia, czy sąd odsyłający, na mocy art. 10 WE, ma obowiązek ponownego zbadania orzeczenia sądowego, które się uprawomocniło, jeśli uważa je za sprzeczne z prawem wspólnotowym, a z drugiej strony, do uzyskania wykładni art. 15 rozporządzenia Rady (WE) z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 44/2001” lub po prostu „rozporządzeniem”)(2) .

I -    Ramy prawne

Prawo wspólnotowe

2.     W wyniku przesunięcia przez traktat z Amsterdamu sektora współpracy sądowej w sprawach cywilnych do obszaru zagadnień wspólnotowych [„uwspólnotowienia”] Rada, na podstawie art. 61 lit. c) WE i art. 67 ust. 1 WE, przyjęła rozporządzenie nr 44/2001. Rozporządzenie to, które weszło w życie z dniem 1 marca 2002 r., mające zastąpić konwencję brukselską(3), powtarza w istocie jej postanowienia, wprowadzając przy tym jednak pewne zmiany i dostosowania.

3.     Dla celów niniejszej sprawy należy przede wszystkim przypomnieć art. 5 zawarty w sekcji 2 zatytułowanej „Jurysdykcja szczególna” rozdziału II rozporządzenia („Jurysdykcja”), który w interesującym nas tu zakresie stanowi, co następuje: