Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 października 2005 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej. - Sprawa C-334/03., sygn. C-334/03

Sprawa C‑334/03

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Portugalskiej

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 90/388/EWG - Telekomunikacja - Artykuł 4d - Prawo drogi - Brak gwarancji niedyskryminacji przy udzielaniu prawa drogi - Brak transpozycji

Opinia rzecznika generalnego L.A. Geelhoeda przedstawiona w dniu 2 czerwca 2005 r.  I‑0000

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 października 2005 r.  I‑0000

Streszczenie wyroku

1.     Zbliżanie ustawodawstw - Przepisy służące stworzeniu konkurencyjnego rynku w sektorze telekomunikacji - Dyrektywa 90/388 - Zakaz stosowania przez państwa członkowskie dyskryminacji pomiędzy podmiotami zapewniającymi dostęp do publicznych sieci telekomunikacyjnych przy udzielaniu prawa drogi w celu zapewnienia tego dostępu - Zróżnicowanie sytuacji pozbawione znaczenia w świetle stwierdzenia dyskryminacji

(dyrektywa Komisji 90/388, zmieniona dyrektywą 96/19, art. 4d)

2.     Zbliżanie ustawodawstw - Sektor telekomunikacji - Dyrektywa 90/388 - Dyskryminacja między operatorami w zakresie udzielania prawa drogi - Względy uzasadniające - Brak

(dyrektywa Komisji 90/388, zmieniona dyrektywą 96/19, i dyrektywa 97/33, art. 5 ust. 3 i załącznik III)

1.     Artykuł 4d dyrektywy 90/388 w sprawie konkurencji na rynkach usług łączności elektronicznej, zmienionej dyrektywą 96/19, wymagający, by państwa członkowskie nie stosowały dyskryminacji pomiędzy podmiotami zapewniającymi dostęp do publicznych sieci telekomunikacyjnych przy udzielaniu prawa drogi w celu zapewnienia tego dostępu, stanowi szczególny wyraz ogólnej zasady równości. Zakaz dyskryminacji, będący jedną z zasad podstawowych prawa wspólnotowego, oznacza, że porównywalne sytuacje nie mogą być traktowane w odmienny sposób, chyba że odmienność ta jest obiektywnie uzasadniona.

Nie ma charakteru rozstrzygającego kwestia, czy zwolnienie z podatków i opłat związanych z tworzeniem infrastruktury telekomunikacyjnej lub z przebiegiem poszczególnych części instalacji i urządzeń niezbędnych do eksploatacji powierzonej sieci wynika z ustawy, czy raczej z orzecznictwa. W obu przypadkach bowiem zwolnienie wynika z wewnętrznego porządku prawnego państwa członkowskiego.