Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 24 listopada 2005 r. - Republika Włoska przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - sprawy połączone C-138/03, C-324/03 oraz C-431/03., sygn. C-138/03, C-324/03 oraz C-431/03

Sprawy połączone C‑138/03, C‑324/03 i C‑431/03

Republika Włoska

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Skarga o stwierdzenie nieważności - Fundusze strukturalne - Współfinansowanie - Rozporządzenia (WE) nr 1260/1999 i 1685/2000 - Warunki zakwalifikowania do wsparcia zaliczek wypłacanych przez instytucje krajowe w ramach systemów pomocy państwa

Opinia rzecznika generalnego J. Kokott przedstawiona w dniu 16 czerwca 2005 r. I ‑ 0000

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 24 listopada 2005 r. I ‑ 0000

Streszczenie wyroku

1.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Skarga na decyzję - Wydanie w trakcie postępowania decyzji równoznacznej z uchyleniem zaskarżonej decyzji - Skarga, która stała się bezprzedmiotowa - Umorzenie postępowania

(art. 230 WE)

2.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Akty zaskarżalne - Pismo Komisji skierowane do państwa członkowskiego, dotyczące warunków zakwalifikowania do wsparcia zaliczek na pomoc finansową wypłacanych przez instytucje krajowe w ramach systemów pomocy państwa

(art. 230 WE)

3.     Spójność gospodarcza i społeczna - Pomoc strukturalna - Finansowanie wspólnotowe - Zakwalifikowanie wydatków dokonanych przez instytucje krajowe do wsparcia - Warunek - Dowód dokonania wydatków w ramach finansowego projektu - Wyjątek - Zaliczki nieprzekraczające określonego progu

(rozporządzenie Rady nr 1260/1999, art. 32 ust. 2; rozporządzenie Komisji nr 1685/2000, załącznik, zasada 1 pkt 1 i 2)

4.     Akty instytucji - Uzasadnienie - Obowiązek - Zakres

(art. 253 WE)

5.     Postępowanie - Zarzut zawisłości sporu - Tożsamość stron, przedmiotu i zarzutów w dwóch skargach - Niedopuszczalność skargi wniesionej w drugiej kolejności

1.     Poprzez uchylenie zaskarżonej decyzji w trakcie postępowania skarżący osiąga jedyny cel, do jakiego doprowadzić mogła jego skarga wniesiona na podstawie art. 230 WE, odpada zatem podstawa prawna do wydania przez Trybunał orzeczenia w sprawie. W ramach takiej skargi Trybunał może bowiem orzec wyłącznie o stwierdzeniu nieważności aktu, który jest jej przedmiotem. Wobec tego skarga staje się bezprzedmiotowa i postępowanie podlega umorzeniu.