Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 grudnia 2005 r. - Gaston Schul Douane-expediteur BV przeciwko Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. - Sprawa C-461/03., sygn. C-461/03

Sprawa C‑461/03

Gaston Schul Douane‑expediteur BV

przeciwko

Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het bedrijfsleven)

Artykuł 234 WE - Obowiązek zwrócenia się przez sąd krajowy z pytaniem prejudycjalnym - Nieważność przepisu wspólnotowego - Cukier - Dodatkowe należności celne przywozowe - Rozporządzenie (WE) nr 1423/95 - Artykuł 4

Opinia rzecznika generalnego D. Ruiza‑Jaraba Colomera przedstawiona w dniu 30 czerwca 2005 r.  I ‑ 0000

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 grudnia 2005 r.  I ‑ 0000

Streszczenie wyroku

1.     Pytania prejudycjalne - Ocena ważności - Stwierdzenie nieważności przepisów wspólnotowych porównywalnych z tymi, których nieważność została już stwierdzona przez Trybunał - Brak właściwości sądów krajowych - Obowiązek odesłania prejudycjalnego

(art. 230 WE, 234 akapit trzeci WE i art. 241 WE)

2.     Rolnictwo - Wspólna organizacja rynków - Cukier - Wymiana handlowa z państwami trzecimi - Dodatkowe należności celne przywozowe - Ustalanie na podstawie ceny importowej cif - Obowiązek złożenia wniosku przez importera - Ustalanie na podstawie ceny reprezentatywnej - Nieważność

(rozporządzenie Komisji nr 1423/95,art. 1 ust. 2, i art. 4 ust. 1 i 2)

1.     Artykuł 234 akapit trzeci WE zobowiązuje sąd krajowy, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, do wniesienia do Trybunału Sprawiedliwości sprawy mającej za przedmiot ważność przepisów rozporządzenia nawet wtedy, gdy Trybunał stwierdził już nieważność analogicznych przepisów innego porównywalnego rozporządzenia. W istocie sądy krajowe nie mają kompetencji, aby samodzielnie stwierdzać nieważność aktów instytucji wspólnotowych.

Chociaż modyfikacje zasady, zgodnie z którą sądy krajowe nie mają kompetencji, aby samodzielnie stwierdzać nieważność aktów instytucji wspólnotowych, mogą okazać się, przy spełnieniu pewnych przesłanek, konieczne w przypadku postępowania w sprawie środków tymczasowych, nie można rozszerzać interpretacji dokonanej w wyroku w sprawie Cilfit i in., dotyczącej kwestii wykładni, na kwestie związane z ważnością aktów wspólnotowych.