Opinia rzecznika generalnego Poiares Maduro przedstawiona w dniu 19 lutego 2004 r. - Lili Georgieva Panayotova i inni przeciwko Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie. - Sprawa C-327/02., sygn. C-327/02

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

M. POIARESA MADURA

przedstawiona w dniu 19 lutego 2004 r. (1)

Sprawa C-327/02

Lili Georgieva Panayotova

Radostina Markova Kalcheva

Izabella Małgorzata Lis

Lubica Sopova

Izabela Leokadia Topa

Jolanta Monika Rusiecka

przeciwko

Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Rechtbank te ’s-Gravenhage (Niderlandy)]

Stosunki zewnętrzne - Układy stowarzyszeniowe między Wspólnotami a Bułgarią, Wspólnotami a Polską i Wspólnotami a Słowacją - Przepisy o przedsiębiorczości - Ustawodawstwo krajowe przewidujące odrzucenie bez rozpatrywania wniosków o zezwolenie na pobyt celem założenia przedsiębiorstwa, w sytuacji gdy wnioskodawca nie posiada tymczasowego zezwolenia na pobyt

1.        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie dotyczy zakresu przepisów o przedsiębiorczości zawartych w układach europejskich ustanawiających stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską a Republiką Słowacką, Rzeczpospolitą Polską i Republiką Bułgarii (zwanych dalej „układami stowarzyszeniowymi”) (2) ^T rybunał ma zająć się kwestią, czy przepisy te uniemożliwiają Państwu Członkowskiemu wprowadzenie systemu, zgodnie z którym złożone na jego terytorium wnioski o zezwolenie na pobyt celem założenia przedsiębiorstwa zgodnie z postanowieniami jednego z tych układów są odrzucane bez rozpatrywania, jeżeli wnioskodawca nie posiada ważnego tymczasowego zezwolenia na pobyt, które można uzyskać w kraju pochodzenia lub w kraju stałego pobytu.

I -    Stan faktyczny, prawo właściwe oraz pytania prejudycjalne

        Po przyjeździe do Niderlandów dwie obywatelki bułgarskie (Lili Georgieva Panayotova i Radostina Markova Kalcheva), trzy obywatelki polskie (Izabella Małgorzata Lis, Izabela Leokadia Topa i Jolanta Monika Rusiecka) i jedna obywatelka słowacka (Lubica Sopova) (zwane dalej „skarżącymi”) złożyły wnioski, z różnymi datami pomiędzy październikiem 2000 r. a lutym 2001 r., o zezwolenie na pobyt celem założenia przedsiębiorstwa jako prostytutki na zasadach samozatrudnienia. W każdej ze spraw policja w Groningen, działając w imieniu Minister voor Vreemdelingengenzaken en Integratie (minister ds. cudzoziemców i integracji, zwany dalej „pozwanym”), odmówiła rozpatrzenia wniosków na podstawie art. 16 a Vreemdelingenwet (ustawa o cudzoziemcach), ponieważ skarżące nie miały zezwoleń na pobyt czasowy. Decyzjami pozwanego odwołania skarżących zostały uznane za nieuzasadnione. Skarżące odwołały się od powyższych decyzji do Rechtbank te ’s-Gravenhage (sąd okręgowy, Haga, Niderlandy), który sformułował pytanie prejudycjale. Jak wynika z uwag na piśmie przedłożonych przez Komisję, skarżące zostały deportowane z Niderlandów krótko po odrzuceniu ich wniosków.