Opinia rzecznika generalnego Tizzano przedstawiona w dniu 25 marca 2004 r. - CaixaBank France przeciwko Ministre de l'Économie, des Finances et de l'Industrie. - Sprawa C-442/02., sygn. C-442/02

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ANTONIA TIZZANA

przedstawiona w dniu 25 marca 2004 r. (1)

Sprawa C‑442/02

CaixaBank France

przeciwko

Ministčre de l’Économie, des Finances et de l’Industrie

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja)]

Swoboda przedsiębiorczości - Instytucje kredytowe - Ustawodawstwo krajowe zakazujące oprocentowania rachunków depozytowych a vista - Ewentualna niezgodność z prawem wspólnotowym

1.        W niniejszej sprawie zwrócono się do Trybunału o wyjaśnienie, czy przepisy krajowe Państwa Członkowskiego, które zabraniają oprocentowania rachunków bieżących a vista wyrażonych w euro, stanowią zakazane na mocy art. 43 WE ograniczenie swobody przedsiębiorczości w zakresie, w jakim stosowane są do filii utworzonej w tym Państwie Członkowskim przez osobę prawną z innego Państwa Członkowskiego.

I -    Ramy prawne

 Prawo wspólnotowe

2.        Niniejsza sprawa dotyczy przede wszystkim postanowień Traktatu odnoszących się do swobody przedsiębiorczości, w szczególności art. 43 WE.

3.        Należy ponadto wspomnieć o dyrektywie 2000/12/WE (2), która, jakkolwiek nie ma bezpośrednio zastosowania dla rozstrzygnięcia w przedmiocie pytań przedstawionych przez sąd krajowy, została kilkakrotnie powołana w toku postępowania przed Trybunałem.

4.        Przypominam zatem przede wszystkim, że dyrektywa dokonuje ponownego ujednolicenia przepisów dotyczących swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług w sektorze kredytów bankowych, wprowadzonych różnymi dyrektywami w sprawie wykonania art. 43 WE i nast.

        Dyrektywa stanowi w szczególności, że wyłącznie instytucje kredytowe, które uzyskały zezwolenie właściwych władz Państwa Członkowskiego, mogą prowadzić działalność gospodarczą w zakresie przyjmowania od ludności depozytów i innych środków podlegających zwrotowi (art. 1, 3 i 4). Ponadto przewidziano, że instytucje te, wyposażone w osobowość prawną i spełniające szereg warunków będących przedmiotem harmonizacji (), mogą prowadzić działalność kredytową objętą zezwoleniem nie tylko w państwie, które udzieliło im zezwolenia i w którym mają siedzibę, lecz w każdym Państwie Członkowskim, za pomocą oddziału niemającego osobowości prawnej lub w drodze świadczenia usług, zgodnie z systemem wzajemnego uznawania zezwoleń (art. 18).