Opinia rzecznika generalnego Geelhoed przedstawiona w dniu 25 maja 2004 r. - Engin Ayaz przeciwko Land Baden-Württemberg. - Sprawa C-275/02., sygn. C-275/02

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

L. A. GEELHOEDA

przedstawiona w dniu 25 maja 2004 r. (1)

Sprawa C‑275/02

Engin Ayaz

przeciwko

Land Baden‑Württemberg

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Stuttgart (Niemcy)]

Wykładnia art. 7 decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG-Turcja - Prawo pobytu członków rodziny tureckiego pracownika mającego dostęp do legalnego rynku pracy w Państwie Członkowskim - Pełnoletni pasierb

I -    Wprowadzenie

1.        W niniejszej sprawie Verwaltungsgericht Stuttgart (Niemcy) zwrócił się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym dotyczącym wykładni decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją (2) (zwanej dalej „decyzją nr 1/80”). Sąd krajowy dąży w szczególności do ustalenia, czy mający mniej niż 21 lat pasierb tureckiego pracownika mającego dostęp do legalnego rynku pracy w Państwie Członkowskim powinien być uważany za członka rodziny w rozumieniu art. 7 zdanie pierwsze tej decyzji.

2.        Istota sprawy co do zasady tkwi w kontekście, w którym ta kwestia została podniesiona. Artykuły 6 i 7 decyzji nr 1/80 - decyzji, która służy wykonaniu układu stowarzyszeniowego pomiędzy EWG a Turcją (3) - przyznają na terytorium Wspólnoty Europejskiej pewne prawa tureckim pracownikom oraz członkom ich rodzin. Różnią się one zasadniczo od praw, z których korzystają pracownicy wspólnotowi i członkowie ich rodzin na podstawie art. 39 WE i nast. oraz na podstawie rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty (4), opartego na art. 49 Traktatu WE (obecnie, po zmianie, art. 40 WE).

        Sąd krajowy dąży do ustalenia, jak interpretować wskazane w art. 7 decyzji nr 1/80 pojęcie członka rodziny. Sama decyzja nie zawiera żadnej definicji tego pojęcia i Trybunał nie miał do tej pory sposobności do rozważenia treści, jaką należy mu nadać. W wyroku w sprawie Baumbast i R () uznał on jednak - na podstawie rozporządzenia nr 1612/68 - prawa pasierbów pracowników wspólnotowych. Niniejszy spór dotyczy kwestii, jakie znaczenie wyrok w tej sprawie ma dla pasierba tureckiego pracownika, uwzględniając przy tym zasadniczą różnicę pomiędzy decyzją nr 1/80 a rozporządzeniem nr 1612/68.