Orzeczenie
Opinia rzecznika generalnego Tizzano przedstawiona w dniu 30 września 2004 r. - Irmtraud Junk przeciwko Wolfgang Kühnel. - Sprawa C-188/03., sygn. C-188/03
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
ANTONIA TIZZANA
przedstawiona w dniu 30 września 2004 r.(1)
Sprawa C‑188/03
Irmtraud Junk
przeciwko
Rechtsanwalt Wolgang Kühnel als Insolvenzverwalter der AWO Gemeinnützige Pflegegesellschaft Südwest mbH
[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeitsgericht Berlin (Republika Federalna Niemiec)]
Dyrektywa 98/59/WE - Zwolnienia grupowe - Pojęcie „zwolnienia” - Obowiązek konsultacji z przedstawicielami pracowników i zawiadomienia właściwego organu władzy publicznej - Zakres
1. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym obejmuje dwa pytania przedłożone Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich przez Arbeitsgericht Berlin (sąd pracy w Berlinie) (Republika Federalna Niemiec) i dotyczy wykładni dyrektywy Rady nr 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (zwanej dalej „dyrektywą”)(2).
2. Sąd krajowy zmierza do ustalenia szczegółowego znaczenia pojęcia „zwolnienia”, o którym mowa w dyrektywie, oraz zakresu obowiązków informacji i konsultacji spoczywających na pracodawcy zgodnie z brzmieniem dyrektywy.
I - Ramy prawne
A - Odpowiednie uregulowania wspólnotowe
3. Dyrektywa została wydana w oparciu o art. 100 Traktatu EWG (obecnie art. 94 WE) w celu zmniejszenia następstw, jakie mogą mieć różnice między przepisami obowiązującymi w Państwach Członkowskich w zakresie zwolnień grupowych wobec funkcjonowania rynku wewnętrznego (czwarty motyw dyrektywy). Dyrektywa ma na celu zwiększenie stopnia ochrony pracowników, z uwzględnieniem potrzeby zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego we Wspólnocie oraz zasady polityki społecznej zawartych we Wspólnotowej karcie socjalnych praw podstawowych pracowników, przyjętej w dniu 9 grudnia 1989 r., oraz w art. 136 WE (drugi i szósty motyw dyrektywy).
