Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 7 października 2004 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Rebublice Włoskiej. - Sprawa C-103/02., sygn. C-103/02

Sprawa C‑103/02

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Włoskiej

Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Dyrektywy 75/442/EWG i 91/689/EWG - Pojęcie ilości odpadów - Zwolnienie z wymogu uzyskania zezwolenia

Streszczenie wyroku

1.        Środowisko naturalne - Odpady - Dyrektywa 75/442 w sprawie odpadów - Odzyskiwanie odpadów - Zwolnienie z zezwolenia - Przesłanki - Określenie rodzajów oraz ilości odpadów - Pojęcie ilości odpadów - Wykładnia - Odesłanie do górnego progu znajdującego zastosowanie do każdego typu odpadów

(dyrektywa Rady 75/442, art. 9, 10 i 11 ust. 1 akapit drugi)

2.        Akty instytucji - Dyrektywy - Wykonanie przez Państwa Członkowskie - Konieczność pełnej transpozycji - Istnienie przepisów krajowych czyniących zbędną transpozycję za pomocą konkretnych przepisów ustawowych lub wykonawczych - Dopuszczalność - Przesłanki

3.        Środowisko naturalne - Odpady - Dyrektywa 75/442 w sprawie odpadów - Załączniki IIA i IIB - Rozróżnienie pomiędzy czynnościami unieszkodliwiania a czynnościami odzyskiwania - Zakwalifikowanie jako czynności odzyskiwania - Przesłanki - Odpady niebezpieczne - Niewłaściwe kryterium

(dyrektywa Rady 75/442, art. 1 lit. f))

1.        Pojęcie ilości odpadów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 75/442 w sprawie odpadów, zmienionej dyrektywą 91/156, który przewiduje w zakresie odzysku odpadów innych niż niebezpieczne zwolnienie z wymogu uzyskania zezwolenia, powinno być interpretowane w ten sposób, że odsyła do górnego progu znajdującego zastosowanie do każdego typu odpadów, po którego przekroczeniu czynności odzyskiwania nie korzystają ze zwolnienia i muszą być poddane procedurze zezwolenia, chociaż określenie „bezwzględne ilości maksymalne” nie zostało wprost użyte w tym przepisie.

Ponadto systematyka dyrektywy 75/442 w całości przemawia za taką wykładnią. Dyrektywa ta wprowadza bowiem zwyczajną procedurę zawierającą wymóg uzyskania zezwolenia wspomnianego w art. 9 i 10. Artykuł 11, przewidujący zwolnienie z wymogu pod pewnymi warunkami, wprowadza procedurę uproszczoną. Ta ostatnia, o charakterze wyjątkowym, powinna być możliwie prosta w stosowaniu i nadzorowaniu, co nie miałoby miejsca, gdyby ilości odpadów mogły się różnić w zależności od każdego urządzenia.