Postanowienie TK z dnia 4 marca 2009 r., sygn. Ts 214/07

POSTANOWIENIE

z dnia 4 marca 2009 r.

Sygn. akt Ts 214/07

   W drodze skargi konstytucyjnej nie można dochodzić ochrony praw lub wolności, których naruszenie wiąże się z brakiem stosownych unormowań w systemie prawa.

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Bohdan Zdziennicki,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Sabiny Kotali w sprawie zgodności:

1) art. 29 ust. 1 i 3, art. 29 ust. 1a w zw. z art. 17 oraz art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, ze zm.);

2) art. 476 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.);

3) Regulaminu Organizacyjnego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z:

art. 5, art. 7, art. 30, art. 32 ust. 1 i 2, art. 45 ust. 1 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

1) podjąć zawieszone postępowanie;

2) odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 18 września 2007 r. skarżąca zakwestionowała zgodność: art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, ze zm.; dalej: ustawa) w zakresie, w jakim nie określa on, że odroczenie terminu płatności lub rozłożenie jej na raty następuje w formie decyzji; art. 29 ust. 3 ustawy w zakresie, w jakim nie określa on, że stwierdzenie wymagalności następuje w formie decyzji i nie wskazuje trybu odwoławczego od zerwania lub wypowiedzenia układu ratalnego, lub też stwierdzenia wymagalności układu ratalnego; art. 29 ust. 1a ustawy w zw. z art. 17 ustawy w zakresie, w jakim nie obejmuje on ochroną układów ratalnych zawartych przed dniem 17 lutego 2001 r., gdyż nie wskazuje trybu odwoławczego od zerwania lub wypowiedzenia układu ratalnego lub też od stwierdzenia wymagalności układu ratalnego; art. 83 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim nie wskazuje on, że zakład wydaje decyzje w sprawie odroczenia terminu płatności należności, rozłożenia jej na raty, zerwania układu ratalnego itd. Skarżąca kwestionuje też art. 476 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.) w zakresie, w jakim nie uznaje od odroczenia terminu płatności, rozłożenia jej na raty, zerwania układu ratalnego itd. za sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych, które w trybie wyjątku podlegają rozpatrzeniu przez sąd, a także Regulamin Organizacyjny Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie, w jakim nie stwierdza on bezskuteczności lub nieważności czynności dokonanych przez Zakład w dniu wolnym od pracy.