Postanowienie TK z dnia 2 marca 2009 r., sygn. Ts 251/06

POSTANOWIENIE

z dnia 2 marca 2009 r.

Sygn. akt Ts 251/06

Ustawa o TK nie przewiduje zawieszenia lub przerwy terminu wniesienia skargi konstytucyjnej uzasadnionych wniesieniem nadzwyczajnych środków zaskarżenia prawomocnych orzeczeń.

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Maria Gintowt-Jankowicz - przewodnicząca

Wojciech Hermeliński - sprawozdawca

Andrzej Rzepliński,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2007 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Ryszarda Mycielskiego,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE

W złożonej do Trybunału Konstytucyjnego skardze konstytucyjnej skarżący domagał się zbadania zgodności z Konstytucją art. 2 ust. 1 lit. e dekretu z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. Nr 4, poz. 17, ze zm.; dalej: dekret o reformie rolnej), w zakresie, w jakim stanowi on podstawę przejścia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości położonych w granicach administracyjnych miast i nieruchomości położonych poza granicami administracyjnymi miast, ale niemających charakteru nieruchomości rolnych, w zakresie, w jakim stanowi podstawę przejścia przed dniem 19 stycznia 1945 r. własności nieruchomości położonych poza terytorium działania Krajowej Rady Narodowej oraz stanowi po dniu 19 stycznia 1945 r. samoistną podstawę przejścia własności nieruchomości położonych poza terytorium działania Krajowej Rady Narodowej z mocy prawa z dniem 13 września 1944 r. Ponadto, skarżący wniósł o zbadanie zgodności z Konstytucją szeregu przepisów dekretów z 1945 r. i 1946 r. regulujących zasady wpisywania prawa własności nieruchomości przejętych na cele reformy rolnej, jak również art. 626 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.) w zakresie, w jakim stanowi ograniczenie w postępowaniu wieczystoksięgowym kompetencji sądów wszystkich instancji jedynie do badania treści i formy wniosku. W ocenie skarżącego opisane powyżej przepisy naruszają jego prawo do poszanowania mienia i ochrony własności przez pozbawienie własności całego majątku nieruchomego bez jakiegokolwiek postępowania mającego na celu zbadanie i kontrolę, czy i w jakim zakresie pozbawienie własności następuje w interesie publicznym i jest oparte na przepisach prawa. Naruszenia praw podmiotowych skarżący upatrywał ponadto w niezawiadamianiu osób, których prawa mają być dotknięte wpisem do księgi wieczystej o wszczęciu takiego postępowania oraz niedopuszczeniu ich do udziału w czynnościach i niedoręczeniu im orzeczenia skutkującego zmianą treści księgi wieczystej. Skarżący podnosi także, że zaskarżone przepisy k.p.c. prowadzą do naruszenia prawa do wniesienia skutecznego środka odwoławczego, ponieważ z kompetencji sądów wieczystoksięgowych wyłączona została możliwość badania i ewentualnego uwzględniania zgłaszanych przez osobę wpisaną do księgi wieczystej zarzutów oraz dowodów przemawiających przeciwko wnioskowi, co wynika z ograniczenia kompetencji sądów wieczystoksięgowych do badania jedynie treści i formy wniosku oraz treści księgi wieczystej. Skarga konstytucyjna obejmuje wreszcie zarzut naruszenia prawa do wznowienia postępowania wieczystoksięgowego po wydaniu przez Trybunał Konstytucyjny wyroku o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją. W myśl zaskarżonego art. 626 k.p.c., w postępowaniu wieczystoksięgowym nie stosuje się bowiem przepisów o wznowieniu postępowania.