Postanowienie TK z dnia 12 lutego 2009 r., sygn. P 64/08

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.

Z.U.2009/2A/

POSTANOWIENIE

z dnia 12 lutego 2009 r.

Sygn. akt P 64/08

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Wojciech Hermeliński - przewodniczący

Stanisław Biernat

Mirosław Granat - sprawozdawca,

po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 lutego 2009 r., pytania prawnego Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu:

czy § 188 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2007 r. - Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. Nr 38, poz. 249) jest zgodny z art. 782 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.),

p o s t a n a w i a:

UZASADNIENIE

I

1. Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu Wydział I Cywilny, postanowieniem z 12 czerwca 2008 r. (sygn. akt I Nc 342/07) wystąpił z pytaniem prawym, czy § 188 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2007 r. - Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. Nr 38, poz. 249; dalej: regulamin) jest zgodny z art. 782 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.). Pytanie zostało zainicjowane następującą sprawą. Sąd wydał 4 maja 2007 r. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym w sprawie Banku Gospodarki Żywnościowej SA w Warszawie przeciwko Teresie O. Nakaz zapłaty uprawomocnił się. Sąd pytający stwierdził, że zgodnie z art. 782 § 2 k.p.c. sąd ma obowiązek nadania klauzuli wykonalności na nakaz zapłaty niezwłocznie po jego uprawomocnieniu się. Celem tej regulacji miało być przyśpieszenie egzekwowania należności orzeczonych nakazem zapłaty.

W myśl § 188 ust. 4 regulaminu, w razie nadania klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty przez sąd z urzędu, tytuł wykonawczy pozostawia się w aktach sprawy, wydając go wierzycielowi jedynie na jego wniosek. W rozpatrywanej sprawie sąd nadał klauzulę wykonalności na nakaz zapłaty 6 sierpnia 2007 r., nie doręczył go wierzycielowi oczekując na jego wniosek. Zdaniem sądu pytającego, przepis regulaminu urzędowania sądów powszechnych obligujący do pozostawienia tytułu wykonawczego stanowiącego nakaz zapłaty zaopatrzony w klauzulę wykonalności nadaną z urzędu w aktach sprawy, bez jego doręczenia z urzędu jest sprzeczny z art. 782 § 2 k.p.c. Skoro ustawodawca zdecydował się na działanie sądu z urzędu w sprawie nadawania klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty, miał w zamyśle doręczenie z urzędu wierzycielowi tytułu wykonawczego. Sąd pytający podkreślił, że nigdy nie budziło wątpliwości, iż obowiązek nadania z urzędu klauzuli wykonalności oznaczał jednocześnie obowiązek doręczenia wierzycielowi tytułu wykonawczego. Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności np. przeciwko małżonkowi dłużnika, na rzecz następcy prawnego rozumiany był w ten sposób, że zawierał w sobie wniosek o doręczenie tytułu wykonawczego (podobnie wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku jest traktowany jako wniosek o doręczenie uzasadnienia). Sąd pytający stwierdził, że § 188 wypacza sens art. 782 § 2 k.p.c.