Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 13 stycznia 2015 (Łozowska przeciwko Polsce), sygn. 62716/09

Artykuł 10 Konwencji nie gwarantuje wolności wyrażania opinii bez ograniczeń, nawet gdy chodzi o poruszenie w prasie istotnych spraw dotyczących interesu ogólnego oraz że korzystanie z tej swobody pociąga za sobą "obowiązk i odpowiedzialność", które dotyczą również środków masowego komunikowania. Te "obowiązki i odpowiedzialność" mogą być istotne, gdy, tak jak w przedmiotowej sprawie, mogło dojść do naruszenia dobrego imienia osób prywatnych i narażenia "prawa innej osoby". Udzielenie dziennikarzom przez artykuł 10 Konwencji gwarancji, co do sposobu przedstawiania kwestii pozostających w zainteresowaniu opinii publicznej, następuje pod warunkiem, że dziennikarze działają w dobrej wierze, w celu dostarczenia dokładnych i wiarygodnych informacji, z poszanowaniem etyki dziennikarskiej.

Teza od Redakcji

W sprawie Łozowska p. Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (czwarta sekcja), jako izba składająca się z następujących sędziów :

Ineta Ziemele, przewodnicząca,

Päivi Hirvelä,

George Nicolaou,

Nona Tsotsoria,

Paul Mahoney,

Krzysztof Wojtyczek,

Faris Vehabović,

oraz Françoise Elens-Passos, sekretarza sekcji,

obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 grudnia 2014 r.,

wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu :

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 62716/09) wniesionej w dniu 25 listopada 2009 roku przeciwko Rzeczpospolitej Polskiej do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka na podstawie artykułu 34 Konwencji

o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez obywatelkę polską Panią Marzannę Łozowską ("skarżąca").

2. Skarżąca była reprezentowana przez mecenas Z. Daniszewską-Dek, adwokata praktykującego w Białymstoku. Rząd polski ("Rząd") był reprezentowany przez jego pełnomocnika Pana Jakuba Wołąsiewicza.

3. Skarżąca zarzuciła naruszenie jej prawa do wolności wyrażania opinii zagwarantowanego przez artykuł 10 Konwencji w związku ze skazaniem jej na karę grzywny za pomówienie po publikacji artykułu w miejscowym dzienniku. Nadto, przytaczając artykuł 6 Konwencji, skarżąca zarzuciła, iż odwołanie od skazującego ją wyroku nie zostało rozpatrzone przez bezstronny sąd.