Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 21 lutego 2012 r. (Gąsior przeciwko Polsce), sygn. 34472/07

Artykuł 10 ust. 2 Konwencji umożliwia wprowadzenie jedynie niewielkich ograniczeń w odniesieniu do wystąpień o charakterze politycznym, czy też do debaty nad kwestiami wchodzącymi w zakres zainteresowania opinii publicznej. Ponadto, granice dopuszczalnej krytyki są zawsze szersze w odniesieniu do polityka jako takiego, niż w stosunku do osoby prywatnej. W przeciwieństwie do osoby prywatnej bowiem, polityk w sposób nieuchronny i świadomy poddaje się procesowi uważnej analizy swoich słów i czynów ze strony zarówno dziennikarzy jak i całej opinii publicznej - stąd też musi wykazać się większym zakresem tolerancji.

Teza od Redakcji

W sprawie Gąsior przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Pan David Thór Björgvinsson, Przewodniczący,

Pan Lech Garlicki,

Pan Päivi Hirvelä

Pan George Nicolaou,

Pani Ledi Bianku,

Pani Nebojša Vučinić

Pan Vincent A. de Gaetano, sędziowie,

oraz Pan Lawrence Early, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu zamkniętym w dniu 31 stycznia 2012 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu.

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 34472/07) wniesionej w dniu 24 lipca 2007 roku przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej do Trybunału na podstawie Artykułu 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez obywatelkę polską, panią Wandę Gąsior ("skarżąca").

2. Skarżąca była reprezentowana przez pana A. Bodnara z Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Polski Rząd ("Rząd") reprezentowany był przez swojego Pełnomocnika, Pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżąca podniosła zarzut, że jej prawo do swobody wyrażania opinii gwarantowane na podstawie Artykułu 10 Konwencji zostało naruszone.

4. W dniu 12 stycznia 2010 roku skarga została zakomunikowana Rządowi. Podjęto również decyzję o jednoczesnym orzekaniu w kwestii dopuszczalności skargi i jej przedmiotu (Artykuł 29 ust. 1).