Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 13 września 2011 r. (Bystrowski przeciwko Polsce), sygn. 15476/06

Podczas gdy surowość spodziewanej kary jest istotnym elementem przy dokonywaniu oceny możliwości ukrywania się sprawcy lub ponownego popełnienia przez niego przestępstwa - to jednak waga zarzutów sama w sobie nie może stanowić uzasadnienia dla długich okresów tymczasowego aresztowania.

Teza od Redakcji

W sprawie Bystrowski przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Pan Nicolas Bratza, Przewodniczący,

Pan Lech Garlicki,

Pani Ljiljana Mijović,

Pan Sverre Erik Jebens

Pani Zdravka Kalaydjieva

Pani Nebojša Vučinić

Pan Vincent A. De Gaetano, sędziowie,

oraz Pan Fatoş Araci, Zastępca Kanclerza Sekcji,

Obradując na posiedzeniu zamkniętym w dniu 23 sierpnia 2011 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu.

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 15476/02) wniesionej w dniu 26 listopada 2001 roku przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej do Trybunału na podstawie Artykułu 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez obywatela polskiego, pana Artura Bystrowskiego ("skarżący").

2. Rząd Polski ("Rząd") reprezentowany był przez swojego Pełnomocnika, pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący, na podstawie Artykułów 3 i 5 ust. 3 Konwencji, zarzucił w szczególności złe warunki oraz nieuzasadnioną długość stosowania tymczasowego aresztowania.

4. Dnia 31 sierpnia 2007 roku Przewodniczący Sekcji Czwartej zdecydował o zakomunikowaniu skargi Rządowi. Trybunał zdecydował również o łącznym rozpatrzeniu dopuszczalności i meritum skargi (Artykuł 20 ust. 1).

FAKTY

I. OKOLICZNOŚCI SPRAWY

A. Okoliczności sprawy

5. Skarżący, pan Artur Bystrowski, jest obywatelem polskim, urodził się w 1963 roku, i mieszka w Strzelinie.

1. Tymczasowe aresztowanie skarżącego i postępowanie karne przeciwko niemu.

6. W dniu 8 września 2000 roku Sąd Rejonowy we Wrocławiu wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu skarżącego, uzasadniając to podejrzeniem dokonania przez niego kradzieży i fałszerstwa oraz kierowania zorganizowaną grupą przestępczą.