Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 11 września 2008 r. - Philippe Bui Van przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa F-51/07., sygn. F-51/07

WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ (druga izba)

z dnia 11 września 2008 r.(*)

Służba publiczna - Urzędnicy - Zatrudnienie - Zaszeregowanie do grupy i stopnia - Nieprawidłowe zaszeregowanie - Uchylenie aktu niezgodnego z prawem - Uzasadnione oczekiwania - Rozsądny termin - Prawo do obrony - Prawo do dobrej administracji

W sprawie F‑51/07

mającej za przedmiot skargę wniesioną na podstawie art. 236 WE i art. 152 EA,

Philippe Bui Van, urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich, zamieszkały w Hettange-Grande (Francja), reprezentowany przez adwokatów S. Rodriguesa oraz R. Albelice’a,

strona skarżąca,

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez J. Curralla oraz G. Berscheida, działających w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

SĄD (druga izba),

w składzie: S. Van Raepenbusch (sprawozdawca), prezes, I. Boruta i H. Kanninen, sędziowie,

sekretarz: R. Schiano, administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 5 czerwca 2008 r.,

wydaje następujący

Wyrok

1        W skardze, która wpłynęła do sekretariatu Sądu w dniu 30 maja 2007 r. faksem (oryginał złożono w dniu 4 czerwca tego samego roku), P. Bui Van żąda stwierdzenia przez Sąd nieważności decyzji dyrektora generalnego Wspólnego Centrum Badawczego (dalej „WCB”) Komisji Wspólnot Europejskich, z dnia 4 października 2006 r., w zakresie w zakresie, w jakim dokonuje zaszeregowania skarżącego do grupy AST 3, stopień 2, chociaż był on początkowo zaszeregowany do grupy AST 4, stopień 2 (dalej zwanej „zaskarżoną decyzją”), oraz stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego (dalej „AIPN”) z dnia 5 marca 2007 r. oddalającej zażalenie skarżącego, jak również zasądzenie na rzecz skarżącego symbolicznego jednego euro tytułem zadośćuczynienia za doznaną w jego przekonaniu krzywdę.

 Ramy prawne

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00