Postanowienie SN z dnia 24 lipca 2020 r., sygn. V CZ 39/20

Wymóg uiszczenia opłat sądowych nie może być uznany za ograniczenie prawa dostępu do sądu, które jest per se niezgodne z art. 6 § 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz. U. 1993 Nr 61, poz. 284, dalej: "Konwencja"). Jednakże państwo musi zapewnić, aby dostęp do sądu nie był dla jednostki niemożliwy ze względów ekonomicznych i określić sposoby tego zapewnienia. Koszty nie mogą więc przybierać poziomu nadmiernie wysokiego tzn. nieproporcjonalnego do możliwości finansowych strony. Oceny tej proporcjonalności są dokonywane w świetle szczególnych okoliczności konkretnej sprawy i etapu postępowania, na którym jest nakładany obowiązek ponoszenia kosztów.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)

SSN Monika Koba (sprawozdawca)

SSN Marta Romańska

w sprawie ze skargi kasacyjnej wniesionej przez powódkę B. M. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 5 kwietnia 2019 r., sygn. akt II Ca (...) w sprawie z powództwa B. M. przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście Powiatu S., Marszałkowi Województwa (...) oraz Gminie S. z udziałem interwenienta ubocznego Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 lipca 2020 r., zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 4 lutego 2020 r., sygn. akt II Ca (...) (II WSC (...)),