Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie SN z dnia 24 czerwca 2020 r., sygn. I NSK 27/19

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Wiak

w sprawie z powództwa ,,G.” Sp. z o.o. z siedzibą w T.
‎przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
‎o wymierzenie kary pieniężnej
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 24 czerwca 2020 r.
‎na skutek skargi kasacyjnej powódki

od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...]
‎z dnia 19 czerwca 2019 r., sygn. akt VII AGa […]

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Decyzją z 29 grudnia 2015 r. (nr […]) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w związku z ujawnieniem nieprawidłowości w działalności gospodarczej prowadzonej przez „,,G.”” Sp.  zo.o. z siedzibą w T. (dalej: Skarżący), posiadającej koncesję na wytwarzanie ciepła udzieloną decyzją Prezesa URE z 28 października 1998 r. nr […] (zmienioną późniejszymi decyzjami) oraz koncesję na przesyłanie i dystrybucję ciepła udzieloną decyzją Prezesa URE z 28 października 1998 r. nr […] (zmienioną późniejszymi decyzjami) wymierzył Skarżącemu karę pieniężną w wysokości 3,172065% przychodu z działalności koncesjonowanej osiągniętego w 2014 r., tj. w kwocie 712.335,88 zł za to, że Skarżący prowadząc koncesjonowaną działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania ciepła oraz w zakresie przesłania i dystrybucji ciepła, w okresie od 1 września 2014 r. do 31 lipca 2015 r. stosował ceny i stawki opłat bez zachowania obowiązku, o którym mowa w przepisie art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. 2020, poz. 833, dalej: p.e.), czym naruszył przepis art. 56 ust. 1 pkt 5 p.e.

Z uzasadnienia decyzji wynikało, że w dniu 9 kwietnia 2013 r. do Prezesa URE wpłynął wniosek o zatwierdzenie XI taryfy dla ciepła. Decyzją z 7 sierpnia 2013 r. Prezes URE zatwierdził powyższą taryfę dla ciepła, ustalając okres jej obowiązywania do 31 sierpnia 2014 r. W dniu 30 lipca 2014 r. do Prezesa URE wpłynął wniosek Skarżącego o zatwierdzenie XII taryfy dla ciepła. Decyzją z dnia 23 grudnia 2014 r. nr […] Prezes URE odmówił zatwierdzenia powyższej taryfy dla ciepła. Przyczyną odmowy było dokonane przez Prezesa URE ustalenie, iż kalkulacja cen i stawek opłat za ciepło została sporządzona przez Skarżącego w oparciu o zawyżone koszty wykonywania działalności gospodarczej w zakresie zaopatrzenia w ciepło, zaś zaproponowana przez niego ogólna obniżka cen i stawek opłat o 4,09% nie odzwierciedlała rzeczywistych uzasadnionych kosztów i winna być większa. Niezależnie od powyższego, w dniu 20 stycznia 2015 r. Skarżący złożył kolejny wniosek o zatwierdzenie XII taryfy dla ciepła, zaś Prezes URE decyzją z18 czerwca 2015 r. nr […] zatwierdził wnioskowaną przez Skarżącego taryfę. Ogólny spadek cen i opłat w zatwierdzonej taryfie dla ciepła wyniósł 6,67%.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00