Wyrok SN z dnia 15 lutego 2019 r., sygn. I NSK 12/18

Zakres zastosowania art. 66 ust. 2a u.t.k. jest wąski i dotyczy tylko pewnej kategorii zachowań sankcjonowanych na podstawie art. 66 ust. 1 u.t.k. Zakres ten nie może być dowolnie poszerzany, z powołaniem się na wykładnię celowościową powyższego przepisu.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Ewa Stefańska (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Leszek Bosek

SSN Adam Redzik

w sprawie z powództwa Z. Sp. z o.o. w P. przeciwko Prezesowi Urzędu Transportu Kolejowego o nałożenie kary pieniężnej, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 15 lutego 2019 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. akt VI ACa (...),

uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w (...) do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 16 czerwca 2014 r. nr (...) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego, na podstawie art. 14 ust. 4, art. 66 ust. 2 w związku z art. 66 ust. 1 pkt 3 lit. a i art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (jednolity tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 1594 ze zm., zwanej dalej "ustawą o transporcie kolejowym" lub "ustawą" lub "u.t.k."), po przeprowadzeniu z urzędu postępowania administracyjnego, nałożył na Z. Spółkę z o.o. z siedzibą w P. karę pieniężną w wysokości 33.836,59 zł za prowadzenie działalności bez dokumentu uprawniającego, tj. świadectwa bezpieczeństwa użytkownika bocznicy kolejowej.

W odwołaniu Z. Spółka z o.o. z siedzibą w P. zaskarżyła decyzję w całości i wnosiła o jej uchylenie, ewentualnie zmianę poprzez umorzenie postępowania w sprawie. Zaskarżonej decyzji powód zarzucił naruszenie art. 66 ust. 2a w związku z art. 13 ust. 6 u.t.k. poprzez ich niezastosowanie, wskazując, że nie mógł uzyskać wymaganego świadectwa bezpieczeństwa użytkownika bocznicy kolejowej, gdyż oczekiwał na wydanie przez Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego niezbędnego do jego otrzymania świadectwa dopuszczenia do eksploatacji zamku wykolejnicowego. Ponadto podniósł, że nałożona kara pieniężna przekracza możliwości finansowe Spółki, zaś organ regulacyjny był uprawniony do odstąpienia od nałożenia kary, jeżeli skutki naruszenia przez przedsiębiorcę przepisów zostałyby przez niego usunięte w terminie określonym w decyzji wydanej na podstawie art. 13 ust. 6 u.t.k.