Wyrok SN z dnia 12 grudnia 2019 r., sygn. I PK 129/18

Żonie górnika, która doznała dysfunkcji stanu psychicznego w związku z obrażeniami, cierpieniem i leczeniem męża, będącymi następstwem wypadku w kopalni (wybuchu metanu) nie przysługuje własne roszczenie o zadośćuczynienie jej krzywdy na podstawie art. 445 § 1 w związku z art. 444 § 1 k.c.

Biuletyn SN Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nr 3-4/2020

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Piotr Prusinowski (przewodniczący)

SSN Beata Gudowska

SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa I. W. ‎przeciwko Spółce R. S.A. w B. (następcy prawnemu K. S.A. w K.) o zadośćuczynienie, ‎po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 grudnia 2019 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 19 stycznia 2018 r., sygn. akt III APa (…),

1.oddala skargę kasacyjną,

2.zasądza od powódki I. W. na rzecz strony pozwanej 900 zł (dziewięćset zł) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z 19 stycznia 2018 r. oddalił apelację powódki I. W. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z 29 maja 2017 r., który zasądził jej zadośćuczynienie w kwocie 50.000 zł z odsetkami. Powódka żądała zadośćuczynienia w kwocie 100.000 zł za krzywdę wynikłą z rozstroju zdrowia psychicznego związanego z wypadkiem męża B. M. Mąż powódki był zatrudniony w Kopalni (…) w M. i 6 października 2014 r. uległ wypadkowi przy pracy. W czasie pracy pod ziemią nastąpił wybuch metanu. Został przewieziony do Centrum Leczenia Oparzeń. Przez trzy tygodnie pozostawał w śpiączce farmakologicznej. Dopiero po tygodniu odzyskał świadomość. Był całkowicie niesamodzielny i wymagał całodobowej opieki pielęgniarskiej. W centrum Leczenia Oparzeń przebywał od 6 października do 12 grudnia 2014 r. Rozpoznano u niego oparzenie termiczne IIb/III stopnia. Od wypadku przeszedł wiele operacji. Powódka po wypadku męża zamknęła się w sobie. Leczy się farmakologicznie, korzysta z pomocy psychologa. Chciała zrezygnować z pracy. Następstwa wypadku męża powódki, w którym istniało realne zagrożenie zdrowia a nawet życia, spowodowały u niej destabilizację stanu psychicznego – wyraźne załamanie linii życiowej, które utrudnia społeczne przystosowanie i efektywne działanie. Powódka utraciła możliwość dotychczasowej aktywności, realizowania swoich planów i ról społecznych. Wystąpił zespół objawów charakterystycznych dla osoby przeżywającej silną reakcję na stres, co skutkuje rozchwianiem emocjonalnym, stanami obniżonego nastroju, lękiem o przyszłość, trudnościami w pełnieniu dotychczasowych obowiązków, kłopotami ze spaniem, poczuciem bezradności, apatii, anhedonii, trudnościami w funkcjonowaniu w wielu rolach społecznych. Wymaga kontynuowania leczenia psychiatrycznego oraz regularnej psychoterapii celem zaadaptowania się do swojej sytuacji i odnalezienia nowych perspektyw życiowych. Rokowanie, co do powrotu do funkcjonowania, jakie prezentowała powódka przed wypadkiem jest niepomyślne z uwagi na trwałą niepełnosprawność partnera życiowego.