Wyrok SN z dnia 27 marca 2019 r., sygn. II UK 561/17

Nie leży w gestii organu rentowego podejmowanie za płatnika decyzji co do wysokości deklarowanej podstawy wymiaru składek, jeśli podstawa ta odpowiada obowiązującym przepisom. Jednakże w sytuacji, gdy w przedłożonych przez płatnika dokumentach zgłoszeniowych i rozliczeniowych zachodzi rozbieżność w faktycznie zadeklarowanej a wynikającej ze wskazanego kodu ubezpieczenia podstawy wymiaru składek, organ rentowy kierując się wynikającymi z art. 8 k.p.a. i art. 9 k.p.a. w związku z art. 123 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (j.t. Dz.U. z 2019 r., poz. 300 ze zm.) obowiązkami, powinien wyjaśnić przyczynę tych rozbieżności i udzielić płatnikowi stosownych pouczeń. W kwestii deklarowania podstawy wymiaru składek organ rentowy nie może działać wbrew woli płatnika, ale powinien te wolę właściwie zinterpretować i wyjaśnić wątpliwości w tym zakresie, spowodowane niekorespondującymi ze sobą danymi zamieszczonymi przez płatnika w dokumentach zgłoszeniowych i rozliczeniowych.