Wyrok SN z dnia 10 września 2019 r., sygn. II PK 55/18

1. Przepis art. 385 k.p.c. nie może stanowić samodzielnej podstawy służącej do formułowania zarzutów naruszenia przepisów postępowania i jako podstawa skargi wymaga konkretyzacji przez wskazanie przepisów postępowania, których naruszenie doprowadziło do bezzasadnego oddalenia apelacji, zamiast jej uwzględnienia, bowiem art. 385 k.p.c. jest adresowany do sądu drugiej instancji i przesądza o tym, w jaki sposób ma on rozstrzygnąć sprawę, jeżeli stwierdzi, że apelacja jest bezzasadna. O jego naruszeniu można mówić jedynie wtedy, gdyby sąd odwoławczy stwierdził, że apelacja jest zasadna, a jej nie uwzględnił. Ocena bezzasadności apelacji w istocie wiąże się z prawidłowym zastosowaniem innych przepisów postępowania lub prawa materialnego przez sąd drugiej instancji w danej sprawie. Zarzut obrazy art. 385 k.p.c. nie może być, zatem skuteczny, jeżeli nie zostały jednocześnie (w związku z nim) podniesione naruszenia innych przepisów postępowania lub prawa materialnego prowadzące do wniosku, że sąd drugiej instancji błędnie ocenił zasadność apelacji.

2. Z utrwalonej wykładni art. 151 § 1 k.p. wynika, że po pierwsze, to pracodawca ocenia, czy po jego stronie występują szczególne potrzeby, czy nie, jeżeli zleca pracę w godzinach nadliczbowych, bowiem pracownik nie ma narzędzi pozwalających mu na dokonanie takiej oceny, zatem również pracownik nie może być obciążony ciężarem dowodu tego, że po stronie pracodawcy takie szczególne potrzeby występowały. Po drugie, że można wykonywać pracę nadliczbową za wiedzą i zgodą (choćby) milczącą pracodawcy, gdy pracownik działa w jego interesie, bowiem polecenie pracy w godzinach nadliczbowych nie wymaga szczególnej formy i wystarczająca jest dorozumiana zgoda pracodawcy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bohdan Bieniek (przewodniczący)

SSN Krzysztof Rączka (sprawozdawca)

SSN Andrzej Wróbel

w sprawie z powództwa H. N. przeciwko Technikum (...) w P. o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 września 2019 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 11 września 2017 r., sygn. akt VII Pa (...),