Wyrok SN z dnia 26 marca 2019 r., sygn. I PK 269/17

1. Żądaniem wyznaczającym granice orzekania (art. 321 § 1 k.p.c.) jest żądanie zasądzenia zadośćuczynienia w określonej wysokości, a nie żądanie zasądzenia zadośćuczynienia w określonej wysokości za rozstrój zdrowia wywołany mobbingiem.

2. Działania pracodawcy w ramach przewidzianych normami prawa pracy uprawnień do zarządzania pracownikiem nie wyłącza bezprawności zachowania pracodawcy naruszającego godność pracownika (art. 11¹ k.p. w zw. art. 23 i 24 k.c.).

Biuletyn SN Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nr 5/2019

Pracodawcy nie wolno naruszać godności przysługującej pracownikowi jako jednostce ludzkiej bez względu na to, czy pracownik odczuwa zachowanie pracodawcy jako krzywdę i przeciwko niej protestuje, czy też godzi się na złe traktowanie. Dla stwierdzenia naruszenia godności wystarczy, jeśli w obiektywnej ocenie społecznej (ocenie rozsądnych osób trzecich) określone zachowanie danej osoby (podmiotu) narusza wartość innego człowieka.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dawid Miąsik (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Beata Gudowska

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa J. H. przeciwko N. Spółce Akcyjnej w N. o zapłatę zadośćuczynienia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 marca 2019 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w N. z dnia 18 listopada 2016 r., sygn. akt IV Pa [...],

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w N. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.