Postanowienie SN z dnia 3 kwietnia 2019 r., sygn. III PK 99/18

Zawieranie z agentami umów o wspólnej odpowiedzialności za mienie powierzone nie kreuje pracowniczego stosunku pracy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Myszka

w sprawie z powództwa A. M. przeciwko [... ] Spółdzielni [... ] w T. o ustalenie istnienia stosunku pracy i wydanie świadectwa pracy, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 3 kwietnia 2019 r., na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. z dnia 7 marca 2018 r., sygn. akt VIII Pa [...],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania, bez obciążania skarżącej kosztami zastępstwa procesowego strony pozwanej w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w L. VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 7 marca 2018 r. oddalił apelację powódki A. M. od wyroku Sądu Rejonowego w B. IV Wydziału Pracy z dnia 25 lipca 2017 r. oddalającego powództwo przeciwko [...] Spółdzielni "[...]" w T. o ustalenie stosunku pracy i wydanie świadectwa pracy.

W sprawie tej ustalono, że powódka podjęła pracę w pozwanej spółdzielni od 30 września 2004 r. na podstawie umowy o pracę na czas określony do 31 grudnia 2004 r. w sklepie nr [...] w K. należącym do pozwanej spółdzielni, na stanowisku sprzedawcy. Następnie na okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2005 r. strony zawarły umowę agencyjną. Zawieranie tego rodzaju umów spółdzielnia praktykowała już od kilku lat, w szczególności ze sprzedawcami małych sklepów wiejskich, które przynosiły straty. W tej umowy uzgodniono, że agentowi przy sprzedaży mogą pomagać członkowie rodzin lub domownicy, będzie mu przysługiwało wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 6% utargu, zastrzegając że z tytułu zawarcia umowy nie staje się pracownikiem spółdzielni, nie nabywa uprawnień pracowniczych ani nie korzysta ze świadczeń socjalnych przysługującym pracownikom spółdzielni. Umowa agencyjna z powódką była następnie kilkakrotnie aneksowana aż do 30 listopada 2016 r. Towary do sklepu były dostarczane głównie z magazynu spółdzielni przez jej pracowników. Sprzedawczynie miały też możliwość zamawiania towarów w hurtowniach wskazanych przez spółdzielnię. Sklep był czynny w okresie letnim od godziny 6.00 do 20.00, a w okresie zimowym od godziny 6.00 do 19.00. Na pracę w niedziele i święta sprzedawczynie musiały wyrazić zgodę. Zdarzało się, iż powódce w pracy w sklepie pomagali członkowie jej rodziny. Raz do roku w sklepie była przeprowadzana inwentaryzacja. W przypadku stwierdzenia niedoboru sprzedawczynie były obowiązane do jego pokrycia. Podczas trwania umowy agencyjnej powódka nie miała prawa do urlopu wypoczynkowego, a gdy potrzebowała dnia wolnego w sklepie pracowała druga ze sprzedawczyń, ewentualnie powódce pomagał ktoś z członków jej rodziny. O przypadkach nieobecności sprzedawczynie informowały wiceprezesa zarządu, który mógł wyrazić zgodę na wcześniejsze zamknięcie sklepu. W trakcie trwania umowy agencyjnej pozwana zawierała z powódką kilka umów o wspólnej odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie.