Wyrok SN z dnia 9 sierpnia 2019 r., sygn. II CSK 342/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Paweł Grzegorczyk

SSN Karol Weitz

w sprawie z powództwa T. S. przeciwko K. Z. z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej - Towarzystwa Ubezpieczeniowego "(...)" Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. o zadośćuczynienie, rentę i ustalenie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 sierpnia 2019 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 27 września 2017 r., sygn. akt I ACa (...),

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w (...) do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powód małoletni T. S. ostatecznie wystąpił przeciwko pozwanej K. Z. z powództwem o zapłatę zadośćuczynienia w kwocie 80 000 zł za wywołanie u niego błędem lekarskim trwałej choroby, a także renty uzupełniającej w kwocie 1000 zł miesięcznie, poczynając od dnia wniesienia pozwu oraz zaległej renty za okres od października 2006 r. do stycznia 2009 r. Wniósł też o ustalenie odpowiedzialności pozwanej na przyszłość za szkody powstałe w związku z leczeniem jego matki w okresie porodu i samym porodem.

W toku postępowania do strony pozwanej przystąpił jako interwenient uboczny jej ubezpieczyciel - Towarzystwo Ubezpieczeniowe "(...)" Spółka Akcyjna w W.

Wyrokiem z dnia 18 października 2011 r. Sąd Okręgowy w K., rozpatrując sprawę po raz pierwszy, zasądził od pozwanej na rzecz małoletniego powoda zadośćuczynienie za krzywdę w kwocie 80 000 zł, kwotę 61 000 zł skapitalizowanej renty za okres od października 2006 r. do października 2011 r. oraz comiesięczną rentę w kwocie 1000 zł, poczynając od 1 listopada 2011 r., z odsetkami w razie nieterminowej płatności. Ustalił także odpowiedzialność pozwanej za mogące się ujawnić w przyszłości następstwa zdrowotne, pozostające w związku ze zdiagnozowanym u powoda zespołem niedokrwienno-niedotlenieniowym. Sąd, opierając się na opiniach Kliniki Medycyny Matczyno-Płodowej i Ginekologii Instytutu (...) w Ł. oraz biegłej z Kliniki Neonatologii, stwierdził niestaranność prowadzenia przez pozwaną opieki nad przebiegiem ciąży matki powoda, przejawiającą się niewłaściwą reakcją na informacje o zmniejszonym odczuwaniu przez nią ruchów płodu i na nieprawidłowy wynik badania KTG z dnia 13 września 2006 r. Sąd Okręgowy uznał, że pozwana nie zachowała należytej staranności, ponieważ nie wdrożyła pogłębionej diagnostyki, nie skierowała pacjentki do szpitala wyższej referencji, co umożliwiłoby wcześniejsze wykrycie powikłań ciąży, nienależycie wykonywała badania i wadliwie prowadziła dokumentację przebiegu ciąży. Przyczyny te uznał za w sposób oczywisty przekładające się na stan zdrowia powoda, gdyż szybsze wykrycie powikłań mogło doprowadzić do wcześniejszego rozwiązania ciąży i wpłynąć na lepszy stan urodzeniowy powoda.