Wyrok SN z dnia 14 lutego 2019 r., sygn. IV CSK 569/17

1. Nie można uznać wymaganej przez prawo wekslowe formy za niespełnioną we wszystkich tych przypadkach, w których całość tekstu weksla nie pozostawia w toku jego wykładni wątpliwości, że jest on zgodny pod względem formy z właściwymi przepisami. Jest tak w szczególności wtedy, gdy choć do wyrazów "zapłać" lub "zapłaci", nie dodano, na użytym formularzu, końcówki jednoznacznie wskazującej na przyrzeczenie zapłaty przez wystawcę, ale mimo to nie ulega, świetle całego tekstu dokumentu, wątpliwości, iż dokument zawiera spełniające wymóg art. 101 pkt 2 Prawa wekslowego przyrzeczenie wystawcy zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej i stanowi weksel własny.

2. Uwzględnienie przy ustalaniu kwoty, za jaką nastąpi nabycie przedmiotu leasingu przez korzystającego przed upływem uzgodnionego terminu trwania tej umowy sumy rat leasingowych, pomniejszonej (zdyskontowanej) o część obliczoną jako koszt kredytu rzeczowego zaciągniętego przez korzystającego u finansującego, za okres, o który umowa leasingu została skrócona wskutek wcześniejszego wykupienia (koszt w tym wypadku nieponiesiony przez finansującego), jest w pełni zrozumiałe, w świetle zasad leasingu.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marian Kocon (przewodniczący)

SSN Roman Trzaskowski

SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa M. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. przeciwko W. G. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 lutego 2019 r., skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 14 października 2016 r., sygn. akt IX Ga [...],