Postanowienie SN z dnia 8 maja 2019 r., sygn. I UK 196/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania J. Ł. "J." i Ż. S.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziałowi w Ł.
‎o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 maja 2019 r.,
‎skargi kasacyjnej Ż. S. od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 8 grudnia 2017 r., sygn. akt III AUa […],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2017 r. Sąd Apelacyjny w […] oddalił apelację J. Ł. i Ż. S.od wyroku Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 26 września 2016 r., którym oddalono ich odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziału w Ł. w przedmiocie ustalenia podlegania ubezpieczeniom społecznym.

Odwołująca się Ż. S. zaskarżyła powyższy wyrok skargą kasacyjną w całości. Wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w […] oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa materialnego: 1/ art. 22 § 1-1 k.p., przez błędne przyjęcie, że umowa o pracę zawarta między płatnikiem składek i skarżącą miała charakter iluzoryczny oraz nie zawierała elementów podporządkowania niezbędnego w stosunku pracy, co doprowadziło w konsekwencji do przyjęcia, iż powódka nie podlegała ubezpieczeniu społecznemu i nie należą się jej świadczenia z tego ubezpieczenia; 2/ art. 67 k.p., przez jego niezastosowanie skutkujące błędnym przyjęciem, że dla istnienia stosunku pracy praca musi zawsze być wykonywana w siedzibie pracodawcy i w czasie przez niego wskazanym; 3/ art. 58 i art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p., przez ich zastosowanie, podczas gdy brak było podstaw do uznania, że zawarta umowa o pracę miała na celu obejście ustawy lub była czynnością pozorną. Skarżąca podniosła ponadto zarzut naruszenia przepisów postępowania: art. 378 § 1 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c., art. 13 § 2 k.p.c. i art. 233 § 1 k.p.c., przez brak ponownego, szczegółowego przeanalizowania sprawy oraz wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, skutkujące ustaleniami pozostającymi w oczywistej sprzeczności z zebrany materiałem dowodowym mimo postawionych zarzutów apelacyjnych, co miało istotny wpływ na wynik sprawy.