Wyrok SN z dnia 17 stycznia 2019 r., sygn. III UK 216/17

Sygn. akt III UK 216/17

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
‎SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)
‎SSN Zbigniew Myszka

w sprawie z odwołania R. K.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R.
‎o emeryturę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 stycznia 2019 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 20 września 2017 r., sygn. akt III AUa […],

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w […] do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 sierpnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił wnioskodawcy R. K. prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca domagał się jej zmiany i przyznania dochodzonego świadczenia.

Odpowiadając na odwołanie organ rentowy podniósł, że w okresie zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w N. od 12 czerwca 1978 r. do 31 stycznia 1992 r. odwołujący się pracował jako traktorzysta i kombajnista, wykonując głównie prace polowe, które nie mogą być uznane za pracę w warunkach szczególnych z wykazu A, dział VIII, poz. 3.

Wyrokiem z dnia 29 listopada 2016 r. Sąd Okręgowy w R. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał R. K. prawo do emerytury od 19 lipca 2016 r. oraz stwierdził brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że R. K. był zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w N. od 12 czerwca 1988 r. do 31 stycznia 1992 r., jako traktorzysta. Za ten okres wnioskodawca otrzymał świadectwo pracy w warunkach szczególnych, potwierdzające wykonywanie pracy wymienionej w wykazie A, dziale VIII, poz. 3. W spółdzielni tej były wykonywane przede wszystkim prace związane z transportem materiałów budowlanych na potrzeby rolników oraz firm budowlanych z terenu R., a także transportem siana z B., drewna na potrzeby stolarni funkcjonującej w ramach SKR oraz półfabrykatów wytwarzanych przez SKR w ramach kooperacji z WSK R. i WSK P. Wnioskodawca miał przydzielony traktor do przewozu, a nie do prac polowych. Następnie odwołujący się pracował w Kółku Rolniczym w K. od 1 czerwca 1992 r. do 31 października 1998 r. i za okres ten również otrzymał świadectwo pracy w warunkach szczególnych. Charakter pracy wnioskodawcy tak w SKR w N., jak i w Kółku Rolniczym w K., był tożsamy. Kółko Rolnicze w K. przejęło bazę transportową SKR w N. i nadal wykorzystywało ciągniki, które były na stanie SKR, do prac transportowych. Pracownicy, którzy przeszli do pracy w Kółku Rolniczym w K., wcześniej zatrudnieni w Spółdzielni Kółek Rolniczych w N. (jak na przykład R. K.), w dalszym ciągu zajmowali się robotami transportowymi. Sporny okres zatrudnienia odwołującego się w charakterze kierowcy ciągnika w SKR, a więc w branży rolniczej, związany był z wykonywaniem nie prac rolniczych, ale przede wszystkim, niemalże wyłącznie, prac o charakterze transportowym, prac, które można zaliczyć do transportu i łączności, czyli do działu VIII, w którym to dziale znajduje się pozycja dotycząca pracy kierowców ciągników, jako pracy w warunkach szczególnych. Transport ten obejmował różnego rodzaju artykuły, zarówno dla potrzeb kooperantów związanych umowami z SKR oraz dla potrzeb własnych SKR, czy też indywidualnych rolników.