Postanowienie SN z dnia 16 maja 2019 r., sygn. II PK 92/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z powództwa J. D.
‎przeciwko N. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
‎o ustalenie istnienia stosunku pracy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 16 maja 2019 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Ł.
‎z dnia 22 grudnia 2017 r., sygn. akt III Pa […],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2017 r. Sąd Okręgowy w Ł. oddalił apelację pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 16 sierpnia 2017 r., którym ustalono, że powódkę J. D. i pozwaną N. Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. łączyła umowa o pracę w okresie od 1 lipca 2012 r. do 30 czerwca 2013 r., przy czym powódka była zatrudniona u pozwanej na stanowisku dyrektora ds. handlowych w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem zasadniczym 4.535 zł miesięcznie oraz dodatkiem funkcyjnym w wysokości 1.200 zł miesięcznie.

Pozwana zaskarżyła powyższy wyrok skargą kasacyjną w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa materialnego: art. 189 k.p.c., przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w sprawie. Pozwana podniosła również zarzut naruszenia przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy: 1/ art. 365 § 1 k.p.c., przez nieuwzględnienie granic związania Sądu wynikających z innych ustalonych judykatów; 2/ art. 227 k.p.c., art. 232 k.p.c., art. 299 k.p.c. i art. 300 k.p.c., przez ustalenie stosunku pracy bez przeprowadzenia dowodu z przesłuchania reprezentanta pozwanej spółki; 3/ art. 233 § 1 k.p.c., art. 378 § 1 k.p.c. i art. 382 k.p.c., skutkującego błędną oceną materiału dowodowego. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowego, z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.