Wyrok SN z dnia 13 grudnia 2018 r., sygn. I PK 174/17

W sytuacji, gdy przepis art. 241⁷ § 4 k.p. w brzmieniu zakwestionowanym przez Trybunał Konstytucyjny miał względnie obowiązujący charakter, a następnie w sytuacji braku ustawowego wzorca klauzuli wieczności po derogacji tego przepisu z porządku prawnego, można w ogóle mówić o (pierwotne ograniczonej a obecnie pełnej) autonomii stron w kształtowaniu treści układu zbiorowego w zakresie jego dalszego obowiązywania po wypowiedzeniu. Tej autonomii strony nie miały natomiast w okresie obowiązywania art. 241⁷ § 4 k.p. w jego pierwotnym brzmieniu. Z uwagi na ściśle, bezwzględnie obowiązujący charakter tego przepisu ustawowego, kwestia klauzuli wieczności nie mogła być przedmiotem rokowań oraz swobodnie podjętej i wyrażonej w tej materii woli stron układu zbiorowego pracy. Zamieszczenie w układzie postanowienia o treści tożsamej z art. 241⁷ § 4 k.p. miało jedynie informacyjny i edukacyjnych charakter. Tego rodzaju ograniczenie skuteczności wypowiedzenia układu nie było bowiem wyrazem wspólnej decyzji jego stron, gdyż w gestii stron nie leżało odmienne uregulowanie tej problematyki.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Maciej Pacuda

SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa Międzyzakładowego Samorządnego Niezależnego Związku Zawodowego Pracowników C. Spółki z o.o. i Spółek w Z. przeciwko C. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. o ustalenie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 13 grudnia 2018 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt III APa (...),

1. oddala skargę kasacyjną;

2. nie obciąża strony powodowej kosztami postępowania kasacyjnego strony pozwanej.

Uzasadnienie

Międzyzakładowy Samorządny Niezależny Związek Zawodowy Pracowników C. Z. S.A. i Spółek w Z. (obecnie noszący nazwę Międzyzakładowy Samorządny Niezależny Związek Zawodowy Pracowników C. Sp. z o.o. i Spółek w Z.) pozwem skierowanym przeciwko C. Z. S.A. w Z. (obecnie C. Sp. z o.o. w Z.) wniósł o ustalenie, że Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników C. Z. S.A. w Z. (zwany dalej ZUZP), mimo wypowiedzenia go przez pracodawcę, zachował moc obowiązującą i zgodnie z jego art. 113 ust. 4, posiada ją aż do chwili zawarcia nowego układu zbiorowego pracy, którym zostaną objęci pracownicy C. Z. S.A. Ponadto powód domagał się zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.