Wyrok SN z dnia 4 grudnia 2018 r., sygn. I PK 181/17

Przepisy dyrektywy 2008/94/WE (jak również dyrektyw ją poprzedzających) podlegają bezpośredniemu zastosowaniu w polskim porządku prawnym, gdy okaże się, że ustawa z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy jest z nimi niezgodna. Podmioty prywatne mogą się bowiem powoływać w sporach przeciwko państwu na postanowienia dyrektyw, których treść jest bezwarunkowa i wystarczająco precyzyjna, jeżeli państwo nie wdrożyło dyrektywy do prawa krajowego w wyznaczonym terminie albo wdrożyło ją w sposób niepełny lub wadliwy. Pojęcie "państwo" jest w orzecznictwie Trybunału rozumiane szeroko i dotyczy również jednostek organizacyjnych podlegających władzom publicznym lub przez nie kontrolowanym. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, który jest państwowym funduszem celowym posiadającym osobowość prawną, należy do podmiotów, które w orzecznictwie Trybunału uznawane są za "państwo".

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)

SSN Piotr Prusinowski (sprawozdawca)

SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa Stowarzyszenia (...) w L. w likwidacji przeciwko Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w (...) o wypłatę świadczeń, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 grudnia 2018 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 30 marca 2017 r., sygn. akt III APa (...),

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w (...) do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Stowarzyszenie (...) w likwidacji w L. wniosło o zasądzenie od Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w (...) kwoty 93.727 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14 marca 2013 r. do dnia zapłaty.

Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2016 r. Sąd Okręgowy w K. w punkcie 1 zasądził od pozwanego na rzecz powoda 93.726,48 zł tytułem świadczeń pracowniczych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 14 marca 2013 r., w punkcie 2 oddalił powództwo w pozostałym zakresie, w punkcie 3 zasądził od pozwanego na rzecz powoda 4.428 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, w tym 828 zł tytułem podatku od towarów i usług oraz kwotę 132,05 zł tytułem wydatków pełnomocnika, a w punkcie 4 odstąpił od obciążania pozwanego kosztami sądowymi.