Wyrok SN z dnia 22 sierpnia 2018 r., sygn. III UK 115/17

W razie przeprowadzenia trybu konsultacyjnego ostateczne określenie ustawodawstwa właściwego jest wiążące dla wszystkich zainteresowanych państw członkowskich, a jedyna możliwość jego wzruszenia polega na zawarciu porozumienia między zainteresowanymi instytucjami państw członkowskich co do tego, że sytuacja danej osoby do celów stosowania rozporządzenia podstawowego i rozporządzenia wykonawczego jest inna niż wynikałoby to z wydanego dokumentu (art. 5 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego). W takim przypadku dokument o ustaleniu ustawodawstwa właściwego, wydany w trybie art. 16 rozporządzenia wykonawczego, o charakterze ostatecznym, może być wycofany (uznany za nieważny) przez instytucję, która go wydała, po wspólnym porozumieniu instytucji państw członkowskich (art. 5 in fine rozporządzenia wykonawczego), co umożliwia wydanie w jego miejsce (przez instytucję miejsca zamieszkania) kolejnego dokumentu ustalającego ustawodawstwo właściwe, uwzględniającego to wspólne porozumienie.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bohdan Bieniek (przewodniczący)

SSN Jolanta Franczak (sprawozdawca)

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z odwołania Ł.T. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. o ustalenie ustawodawstwa właściwego, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 22 sierpnia 2018 r., skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. akt III AUa [...],

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od wnioskodawcy Ł. T. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 8 grudnia 2015 r. ustalił, że do wnioskodawcy Ł. T. od dnia 1 stycznia 2015 r. ma

zastosowanie polskie ustawodawstwo z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w Polsce.