Wyrok SN z dnia 9 maja 2018 r., sygn. II UK 241/17

Rolą sądów, które nie są związane treścią wydanych decyzji E 101 (obecnie A1), jest ingerencja w treść decyzji ustalającej właściwe ustawodawstwo, jednak tylko w przypadku stwierdzenia oszustwa oraz gdyby prowadziło to do osłabienia ochrony ubezpieczeniowej przemieszczającego się pracownika lub zakłócało swobodę wykonywania pracy lub usług (art. 26 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej).

Biuletyn Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nr 2-3/2018

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący)

SSN Zbigniew Myszka

SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

w sprawie z wniosku "F." z o.o. w W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w W. z udziałem zainteresowanego J. W. o podleganie ustawodawstwu polskiemu w zakresie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego dla pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 maja 2018 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 3 listopada 2016 r., sygn. akt III AUa (...),

I. oddala skargę kasacyjną,

II. zasądza od wnioskodawcy "F." z o.o. w W. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

W decyzji z dnia 3 września 2008 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej również jako: organ rentowy) odmówił Spółce z o.o. w W. "F." (dalej również jako: wnioskodawca) wydania dla pracownika J. W. (zainteresowany) zaświadczenia na formularzu E-101 w trybie art. 14 ust. 1 lit. a) i art. 14 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego dla pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. UE L 149.2 z 5 lipca 1971 r. ze zm.; dalej również jako: rozporządzenie 1408/71) potwierdzającego, że w okresie od 4 lutego 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. podlegał on polskiemu systemowi zabezpieczenia społecznego z tytułu pracy wykonywanej na terytorium innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Przyczynami decyzji były: brak prowadzenia przez spółkę znaczącej działalności na terenie Polski, kontrola organu rentowego dotycząca poprzednich okresów, z której wynikało, że mimo deklarowania w umowach o pracę wykonywania pracy w kilku krajach Unii Europejskiej pracownicy spółki faktycznie wykonywali pracę tylko w jednym kraju, przez co również w stosunku do zainteresowanego występuje duże prawdopodobieństwo, że będzie on w ramach zawartej umowy wykonywał pracę tylko w jednym kraju, więc powinien podlegać systemowi zabezpieczenia społecznego kraju wykonywania pracy.