Wyrok SN z dnia 6 lutego 2018 r., sygn. III SK 7/17

Celem art. 56 ust. 6a Prawa energetycznego jest zliberalizowanie norm prawa energetycznego w zakresie kar pieniężnych przez przyznanie organowi regulacyjnemu uprawnienia do odstąpienia od wymierzenia kary, gdy przedsiębiorstwo energetyczne zachowało się co prawda sprzecznie z normami Prawa energetycznego, lecz następnie zmieniło swoje zachowanie. Powyższy cel nie zostałby osiągnięty, gdyby przyjąć, że uiszczenie prawidłowej kwoty na właściwy rachunek bankowy dwa dni po upływie terminu ustawowego do jej uiszczenia nie spełnia przesłanki "zrealizowania obowiązku", o której mowa w art. 56 ust. 6a Prawa energetycznego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)

SSN Dawid Miąsik

SSN Andrzej Wróbel (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa E. sp. z o.o. z siedzibą w K. przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki o wymierzenie kary pieniężnej, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 lutego 2018 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 21 września 2016 r., sygn. akt VI ACa (...),

1. oddala skargę

2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 31 grudnia 2013 r. stwierdził, że powód E. sp. z o.o. w K. nie wywiązał się w 2012 r. z obowiązku

uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectwa pochodzenia z kogeneracji lub uiszczenia w terminie do dnia 31 marca 2013 r. opłaty zastępczej i za te działania wymierzył powodowi karę pieniężną w kwocie 231.110,55 zł.

W uzasadnieniu decyzji Prezes podniósł min., że zgodnie z oświadczeniem powoda dokonał on w roku 2012 sprzedaży energii elektrycznej na rzecz odbiorców końcowych w ilości 36.519,612 MWh w związku z czym był obowiązany do przedstawienia świadectw pochodzenia z kogeneracji na ilość: 1.278,186 MWh, 219,117 MW oraz 8.472,549 MWh lub uiszczenia opłaty zastępczej w wysokości odpowiadającej tej ilości energii elektrycznej. Przedsiębiorca przedstawił do umorzenia świadectwa na łączną ilość 8.472, 55 MWh zaś w pozostałym zakresie uiścił opłatę zastępczą w bezspornej wysokości 177.777,38 zł, jednak uczynił to w dniu 2 kwietnia 2013 r., a więc po terminie wskazanym przez ustawę na dzień 31 marca 2013 r. Tym samym w ocenie Prezesa URE brak podstaw do uznania, że powód wywiązał się z ustawowego obowiązku. W ocenie Prezesa termin wskazany w art. 9a ust. 5 ustawy ma charakter materialnoprawny i brak możliwości jego przedłużenia bądź przywrócenia.