Wyrok SN z dnia 6 lutego 2018 r., sygn. III SK 51/14

Art. 40 ust. 4 Prawa telekomunikacyjnego pozwala Prezesowi UKE na ustalenie ceny za usługę zakańczania połączeń poniżej poziomu kosztów, zaś kolejna decyzja wydana na podstawie tego przepisu zwalania przedsiębiorcę z obowiązku stosowania stawki ustalonej we wcześniejszej decyzji Prezesa UKE.

Biuletyn SN Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nr 2-3/2018

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)

SSN Dawid Miąsik (sprawozdawca)

SSN Andrzej Wróbel

w sprawie z powództwa P. Spółki z o.o. w W. przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej z udziałem zainteresowanej Krajowej Izby Gospodarczej Elektroniki i Telekomunikacji w W. o ustalenie wysokości opłaty z tytułu dostępu telekomunikacyjnego, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 lutego 2018 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 7 maja 2014 r., sygn. akt VI ACa (...),

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od powoda na rzecz zainteresowanego kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (Prezes Urzędu) decyzją z 9 grudnia 2009 r., nr (...) ustalił wysokość opłaty z tytułu dostępu telekomunikacyjnego w zakresie stawki za zakończenie połączenia głosowego w ruchomej sieci publicznej P. S.A. (powód) na poziomie 0,1677 zł/min (opłata MTR) oraz zobowiązał powoda do corocznego przedstawiania organowi regulacyjnemu uzasadnienia wysokości stawki MTR w oparciu o ponoszone koszty na podstawie danych za ostatni zakończony rok obrotowy.

W decyzji Prezes Urzędu przypomniał, że na podstawie decyzji SMP na powodzie ciąży obowiązek ustalania opłat z tytułu dostępu telekomunikacyjnego w oparciu o ponoszone koszty świadczenia tej usługi. Oznacza to, że stawka MTR powinna być ustalona na podstawie kosztów świadczenia usługi MTC (usługa zakończenia połączenia w sieci ruchomej) w sieci powoda. Powód wykonując obowiązek przewidziany w decyzji MTR 2008 przekazał Prezesowi Urzędu uzasadnienie wysokości stawek z tytułu świadczenia usługi zakańczania połączeń w swojej sieci ruchomej. Prezes Urzędu stwierdził, że wyliczona przez powoda wysokość stawki nie jest prawidłowa, w wyniku czego wszczął postępowanie w sprawie dostosowania opłat z tytułu świadczenia usługi MTC w sieci powoda, zgodnie z art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 16 lutego 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm., dalej jako PT). Prezes Urzędu wyjaśnił, że powód w uzasadnieniu poszczególnych kategorii kosztowych wskazywał, że ponosi koszty na poziomie pozwalającym na ustalenie stawki MTR w wysokości 0,28 zł/min. Po weryfikacji danych leżących u podstaw tej kalkulacji Prezes Urzędu uznał, że koszt MTC wynosi 0,1690 zł/min. W tej sytuacji Prezes Urzędu uznał za zasadne ustalenie wysokości stawki MTR zgodnie z art. 40 ust. 4 PT, przy zastosowaniu metod z art. 40 ust. 3 PT. Organ wyjaśnił, że ustalając wysokość tych opłat ma obowiązek uwzględnić kryteria wymienione w art. 40 ust. 4 PT, tj. promocję efektywności i zrównoważonej konkurencji oraz zapewnienie maksymalnej korzyści dla użytkowników końcowych. W tym celu porównał pozycję konkurencyjną powoda z innymi zasiedziałymi operatorami działającymi na rynku telefonii ruchomej i uznał, że z uwagi na zbliżone udziały w rynku pod względem ilości użytkowników i przychodów, tych samych dostawców infrastruktury, identycznych kosztów dzierżawy łączy, stawka MTR wyznaczone przez Prezesa Urzędu w decyzji powinna zostać ustalona na podstawie średniej ze stawek MTR wyznaczonych dla trzech operatorów na podstawie najbardziej aktualnych i wiarygodnych danych. Ponieważ stawka MTR dla sieci PTK została wyznaczona na poziomie 0,1676, zaś dla sieci PTC na poziomie 0,1667 to stawka wyznaczona powodowi powinna wynosić 0,1677. Jest to stawka najbardziej efektywnego poziomu stawki MTR, jednolita dla wszystkich trzech operatorów. Zrównoważona konkurencja będzie możliwa w przypadku zachowania symetryczności stawek między operatorami, którzy posiadają podobne udziały rynkowe oraz jednorodne produkty detaliczne.