Postanowienie SN z dnia 31 stycznia 2018 r., sygn. I CSK 323/17

Likwidacja funduszu inwestycyjnego jest wysoce sformalizowanym postępowaniem zmierzającym do zakończenia działalności funduszu oraz zaspokojenia jego wierzycieli, po przeprowadzeniu którego następuje rozwiązanie funduszu i jego wykreślenie z rejestru funduszy inwestycyjnych, stąd szczególnego znaczenia nabiera kompletna i spójna regulacja prawna obejmująca przesłanki otwarcia likwidacji, jej cele, procedurę przeprowadzenia oraz nadzór Komisji Nadzoru Finansowego nad jej przebiegiem. Art. 249 u.f.i. zawiera sekwencję obligatoryjnych czynności likwidatora funduszu. Zgodnie z art. 251 u.f.i., o dokonaniu czynności określonych w art. 249 ust. 1 i art. 250 u.f.i. likwidator niezwłocznie zawiadamia Komisję Nadzoru Finansowego. Po dokonaniu tych czynności likwidator składa wniosek do sądu rejestrowego o wykreślenie funduszu z rejestru funduszy inwestycyjnych. Przepisy te mają charakter kognitywny, powinny być wykładane i stosowane w sposób zgodny z ich językowym znaczeniem. Należy zauważyć, że regulacje u.f.i. mają w przeważającej części charakter publicznoprawny i służą ochronie nie tylko interesów wierzycieli funduszu, w tym jego uczestników, ale także ochronie szeroko rozumianych interesów uczestników obrotu finansowego.