Postanowienie SN z dnia 12 września 2018 r., sygn. II CZ 36/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Karol Weitz (przewodniczący)

SSN Monika Koba (sprawozdawca)

SSN Roman Trzaskowski

w sprawie z powództwa H. S. przeciwko L. w M. działający przez Oddział w Polsce o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 września 2018 r., zażalenia strony pozwanej na wyrok Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 26 stycznia 2018 r., sygn. akt I ACa (...),

uchyla zaskarżony wyrok, pozostawiając rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w (...) wyrokiem z dnia 26 stycznia 2018 r. uchylił wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia 10 sierpnia 2016 r., uzupełniony wyrokiem tego Sądu z dnia 15 marca 2017 r. i sprawę przekazał Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

W motywach rozstrzygnięcia wskazał, że poczynione przez Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne i wnioski prawne są tak dalece niespójne, że świadczą o nierozpoznaniu istoty sprawy. Podniósł, że Sąd Okręgowy uznał za bezsporny fakt zderzenia samochodów Audi kierowanego przez powoda ze Skodą kierowaną przez A. R., następnie zaś przyjął, że w chwili kolizji Skoda nie poruszała się i nie było w niej kierowcy, z czego wyprowadził wniosek o braku związku przyczynowego między zdarzeniem a szkodą. Zdaniem Sądu Apelacyjnego ustalenia Sądu Okręgowego są sprzeczne i nie pozwalają na odtworzenie, jaki stan faktyczny Sąd oceniał pod względem prawnym. Wątpliwości nie usuwa powołanie przy ocenie prawnej zarówno § 1 jak i § 2 art. 436 k.c. Ponadto Sąd Okręgowy popełnił błędy w procesie gromadzenia materiału dowodowego nie żądając ustnego wyjaśnienia opinii biegłego i uniemożliwiając stronom zadawanie biegłemu pytań na rozprawie. Sąd Apelacyjny uznał także, że wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka T. M. oraz dokumentacji dotyczącej likwidacji wcześniejszych szkód, wbrew stanowisku Sądu Okręgowego, nie był spóźniony. Zakwestionował również dokonaną przez Sąd Okręgowy ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w zakresie uznania za wiarygodne zeznań świadków i jednocześnie zaaprobowania pozostających z nimi w sprzeczności wniosków opinii biegłego.