Postanowienie SN z dnia 31 października 2018 r., sygn. II UK 454/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z wniosku T. F.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.
‎z udziałem zainteresowanego P. s.r.o. w C.
‎o ustalenie ustawodawstwa właściwego,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 31 października 2018 r.,
‎skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 10 sierpnia 2016 r., sygn. akt III AUa […],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2016 r., III AUa […], Sąd Apelacyjny w […] oddalił apelację wnioskodawcy T. F. od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w O. z dnia 10 grudnia 2015 r. w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O., przy udziale zainteresowanego P. s.r.o. w C., o ustalenie ustawodawstwa właściwego, którym oddalono odwołanie wnioskodawcy od decyzji organu rentowego z dnia 117 stycznia 2014 r., wskazującej, że do wnioskodawcy od dnia 1 października 2012 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. ma zastosowanie w zakresie ubezpieczeń społecznych ustawodawstwo polskie. Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą. W dniu 1 października 2012 r. pomiędzy spółką P. s.r.o. z siedzibą na Słowacji a wnioskodawcą została zawarta umowa o pracę (stanowisko – promotor usług i produktów), zgodnie z którą miejscem wykonywania pracy miała być Republika Słowacka. W oparciu o informację o podjęciu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w Słowacji organ rentowy wezwał wnioskodawcę o przedłożenie dokumentów potwierdzających faktyczne podjęcie i wykonywanie pracy na terenie Słowacji, wskazanie miejsca wykonywania pracy, jej charakteru, częstotliwości oraz oświadczenie o miejscu zamieszkania. W odpowiedzi wnioskodawca nie przedłożył żadnych dowodów potwierdzających faktyczne wykonywanie pracy na terytorium Słowacji poza dokumentem o zgłoszeniu go do ubezpieczenia na terenie Słowacji przez zainteresowaną Spółkę. W dniu 29 października 2013 r. organ rentowy wydał decyzję tymczasową, w której poinformował wnioskodawcę, że ustalił dla niego tymczasowo od 1 października 2012 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. jako właściwe ustawodawstwo polskie, wskazując, że może ono zostać unieważnione, jeżeli instytucja właściwa w Słowacji będzie miała istotne zastrzeżenia co do tak określonego ustawodawstwa właściwego. Poinformował nadto wnioskodawcę, że ustalenie wobec niego polskiego ustawodawstwa stanie się ostateczne w ciągu dwóch miesięcy od poinformowania o tym fakcie przez organ rentowy słowackiej instytucji ubezpieczeniowej, jeżeli nie zgłosi ona zastrzeżeń do tak ustalonego ustawodawstwa. Powyższe pismo przesłane zostało do wiadomości słowackiej instytucji ubezpieczeniowej w dniu 18 listopada 2013 r. Słowacka instytucja ubezpieczeniowa nie złożyła zastrzeżeń do ustalonego dla wnioskodawcy tymczasowo jako właściwego ustawodawstwa polskiego.