Postanowienie SN z dnia 31 października 2018 r., sygn. II UK 452/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z wniosku E. S.-I.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.
‎o emeryturę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 31 października 2018 r.,
‎skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. akt III AUa […],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w […] wyrokiem z 7 kwietnia 2017 r., III AUa […], oddalił apelację ubezpieczonej od wyroku Sądu Okręgowego w W. z 27 marca 2015 r., XIV U […], oddalającego odwołanie ubezpieczonej od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w W. z dnia 1 lipca 2013 r., odmawiającej jej prawa do emerytury.

Wyrok Sądu Apelacyjnego odwołująca się, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżyła w całości.

Zarzucono naruszenie prawa materialnego przez: (-) niewłaściwe zastosowanie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 31, poz. 146; dalej ustawa z dnia 19 grudnia 1975 r.) - w brzmieniu obowiązującym do 22 lutego 1995 r., przez nieustalenie, że ubezpieczona wykonywała pracę w okresie dłuższym niż 6 miesięcy („kwestia upływu czasu pracy w zleceniu”), względnie niewłaściwe zastosowania art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. w zakresie przesłanki „stałego wykonywania pracy", która dotyczy powstania obowiązku ubezpieczenia społecznego osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej, a nie zasad objęcia ochroną ubezpieczeniową na podstawie tej ustawy („kwestia rozłączności regulacji prawnej stosunków składkowych oraz stosunków świadczeniowych”); (-) niezastosowanie normy z art. 56 k.c. oraz art. 750 k.c. w ramach ustalenia zakresu obowiązywania normy z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. przez pominięcie, że pojęcie stałe wykonywanie pracy w ramach umowy zlecenia wymaga konkretyzacji w świetle zróżnicowanych modeli umowy zlecenia w prawie cywilnym („kwestia przeniesienia różnorodności zleceń na prawo ubezpieczeń społecznych”); (-) niezastosowanie normy inferowanej z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r., która zakłada roczny okres rozliczeniowy w zakresie przeciętnego wynagrodzenia oraz normy inferowanej z art. 129 k.p. w związku z art. 59 ust. 2 Konstytucji PRL z 22 lipca 1952 r. oraz w związku z aktami prawa wewnętrznego organów administracji centralnej celem wypełnienia luki prawnej związanej z brakiem normatywnego określenia elementów systemu czasu pracy w zleceniu stałym dla pilota wycieczek („kwestia rozliczania czasu pracy pilota wycieczek w czasie odpowiadającym normie tygodniowej i dziennej w rozliczeniu rocznym”); (-) niewłaściwe zastosowanie normy ubezpieczeniowo sprzężonej z art. 4 oraz art. 6 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. oraz nieprzyjęcie, że z dniem zawiązania umowy zlecenia na rzecz jednostki gospodarki uspołecznionej na czas nieokreślony doszło do powstania obowiązku ubezpieczenia oraz ochrony ubezpieczeniowej, przy funkcjonalnym powiązaniu realizowanych stosunków składkowych (przyjmowanie składek przez instytucję ubezpieczeniową) z nabywaniem ekspektatywy emerytalnej („kwestia odmowy ustalenia okresu ubezpieczenia, braku podstawy prawnej do zatrzymania przyrostu ekspektatywy emerytalnej w związku z pracą i składkami”).