Postanowienie SN z dnia 16 października 2018 r., sygn. I UK 407/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania K. M.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.
‎o podleganie ubezpieczeniom społecznym,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 16 października 2018 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt III AUa (…),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt III AUa (…), Sąd Apelacyjny w (…) – w sprawie z odwołania K. M. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O. – oddalił apelację odwołującej się od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt V U (…), oddalającego odwołanie K. M. od decyzji organu rentowego z 4 maja 2015 r., w której stwierdzono, że K. M. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 31 sierpnia 2003 r. i nie podlegała powyższym ubezpieczeniom w okresie od 1 września 2003 r. do 31 marca 2013 r.

Powyższy wyrok Sądu Apelacyjnego odwołująca się zaskarżyła skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne: „jakiego rodzaju i jak długo trwające zachowania pozwalają na przyjęcie, że nastąpiło dorozumiałe zgłoszenie do dobrowolnych ubezpieczeń społecznych tj. jakie zachowanie wyraża w sposób jasny i nieodwołalny chęć podlegania ubezpieczeniu w związku z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej”.