Postanowienie SN z dnia 28 listopada 2018 r., sygn. II UK 534/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar

w sprawie z wniosku S. T.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.
‎z udziałem zainteresowanego Ł. L.
‎o ustalenie ubezpieczenia społecznego,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 28 listopada 2018 r.,
‎skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. akt III AUa […],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2017 r., III AUa […], Sąd Apelacyjny w […] oddalił apelację wnioskodawcy S. T. (dalej także płatnik składek) od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. z dnia 16 września 2016 r., którym oddalono odwołanie płatnika składek od decyzji organu rentowego z dnia 15 grudnia 2015 r., wskazującej, że zainteresowany, zgłoszony do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia przez płatnika prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą G., nie podlega polskiemu ustawodawstwu w okresie od dnia 10 lutego 2012 r. do dnia 28 lutego 2014 r., w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G., przy udziale zainteresowanego Ł. L., o ustalenie ubezpieczenia społecznego.

Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą pod firmą G. w zakresie prac budowlano - montażowych, tynkowania, prowadzenia magazynu, logistyki, stolarki, prac porządkowych, sprzątania i kafelkowania. Wielokrotnie występował on o wydanie formularzy A1, potwierdzających polskie ustawodawstwo w zakresie ubezpieczeń, jako właściwe dla pracowników świadczących pracę za granicą. Przy ubieganiu się o to potwierdzenie, w trybie art. 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE.L. 166 z 30.04.2004 r., s. 1; dalej „rozporządzenie 883/2004”), deklarował, że poszczególni pracownicy będą wykonywali pracę w dwóch krajach, tj. w Polsce i w Belgii. Organ rentowy na podstawie danych przekazanych przez płatnika składek, potwierdzał zastosowanie wobec pracowników płatnika ustawodawstwa polskiego, jako właściwego w okresie wykonywania pracy najemnej w Polsce i na terenie Belgii w okresie od stycznia 2012 r. do lutego 2015 r., przy czym wobec zainteresowanego za okresy od dnia 10 lutego 2012 r. do dnia 9 stycznia 2013 r., od dnia 10 stycznia 2013 r. do dnia 9 stycznia 2014 r. oraz od dnia 10 stycznia 2014 r. do dnia 28 lutego 2014 r. - wobec podania przez płatnika, że 50% czasu pracy zainteresowanego dotyczy Polski, a 50% zajmuje praca za granicą. Zainteresowany był zatrudniony w G. w okresie od dnia 25 stycznia 2010 r. do dnia 28 lutego 2014 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku tynkarza maszynowego przy pracach montażowych i wykończeniowych. Z tego tytułu został zgłoszony przez płatnika składek do polskiego systemu ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego. W momencie podpisywania umowy o pracę z zainteresowanym firma G. miała siedzibę w D., później przeniesioną do K.. Porozumieniem zmieniającym umowę o pracę z dnia 1 stycznia 2012 r. płatnik wraz z zainteresowanym zmienili pkt 2 umowy, dotyczący miejsca wykonywania pracy z kraju i zagranicy na teren Unii Europejskiej. W okresie od dnia 10 lutego 2012 r. do dnia 28 lutego 2014 r. zainteresowany zamieszkiwał w Polsce i wykonywał pracę w Belgii. Praca była zorganizowana w ten sposób, że otrzymywał telefon od płatnika składek, iż jest do wykonania praca w Belgii i w związku z tym organizowany jest transport. Po otrzymaniu takiej wiadomości zainteresowany jechał do Belgii. W Belgii pracował 8-10 godzin dziennie. Wykonywał tam prace tynkarskie i wykończeniowe. Otrzymywał wynagrodzenie w złotówkach, ok. 3.000 zł netto oraz zwrot tzw. kilometrówki w przypadku, gdy jechał samochodem do Belgii. W okresach, kiedy nie było pracy w Belgii, zainteresowany przebywał na urlopach bezpłatnych w Polsce, w Polsce przebywał również w gotowości do świadczenia pracy, za wynagrodzeniem wynikającym z umowy o pracę, we wskazanych okresach. W Polsce zainteresowany w 2012 r. lub w 2013 r. pracował kilka tygodni przy wykończeniu firmy w K. oraz parę dni przy konstrukcjach metalowych w R., bądź R..