Postanowienie SN z dnia 22 listopada 2018 r., sygn. II PK 116/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa K. K.
‎przeciwko Ministerstwu Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w W.
‎o ustalenie istnienia stosunku pracy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 22 listopada 2018 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w W.
‎z dnia 7 grudnia 2017 r., sygn. akt XXI Pa […],

I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

II. zasądza od pozwanego na rzecz powódki 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2017 r. Sąd Okręgowy w W. na skutek apelacji wniesionej przez powódkę od wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 22 marca 2017 r., zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że ustalił istnienie stosunku pracy między K.K. a Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich w W. w okresie od 3 października 2011 r. do 4 lutego 2015 r.

W ocenie Sądu Rejonowego powództwo było uzasadnione, jednak w toku procesu nastąpiła rzeczywista likwidacja pracodawcy powódki – Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich - a żaden inny podmiot nie stał się jego następcą prawnym. Tym samym zaistniała w procesie przesłanka do odrzucenia pozwu wobec Centrum. Przyjmując, że Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, które zostało wezwane do udziału w sprawie w charakterze pozwanego, nie jest następcą prawnym zlikwidowanego Centrum, Sąd Rejonowy oddalił pozew wobec Ministerstwa, jako jednostki, która nie mogła być w procesie stroną pozwaną.