Wyrok SN z dnia 15 listopada 2018 r., sygn. V KK 508/18

Sygn. akt V KK 508/18

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Andrzej Ryński
‎SSN Eugeniusz Wildowicz

Protokolant Katarzyna Wełpa

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Barbary Nowińskiej,
‎w sprawie A. P.
‎oskarżonego z art. 107 § 1 k.k.s.
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
‎w dniu 15 listopada 2018 r.,
‎kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego - na niekorzyść
‎od wyroku Sądu Okręgowego w O.
‎z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. akt VII Ka (…)
‎zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w O.
‎z dnia 22 czerwca 2017 r., sygn. akt VII K (…),

I. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę oskarżonego A. P. przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w O.;

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M.S., Kancelaria Adwokacka w W. 738 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych) w tym 23% podatku VAT, za udzieloną z urzędu obronę oskarżonego w postępowaniu kasacyjnym przed Sądem Najwyższym.

UZASADNIENIE

A. P. został oskarżony to, że: jako dyrektor Spółki „R.” Sp. z o.o. Oddział w Polsce z siedzibą w K. przy ul. C. z mocy prawa zajmujący się sprawami gospodarczymi Spółki, urządzał w okresie od 9 listopada 2015 roku do dnia 25 listopada 2015 roku, w Barze „P.” mieszczącym się w O. przy ul. M., gry na 2 automatach do gier o nazwach:

•„H.” nr Z.,

•„H.” nr Z.,

określone w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, wbrew art. 6 i 14 tej ustawy, tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 k.k.s. przy zast. art. 9 § 3 k.k.s.

Wyrokiem z dnia 22 czerwca 2017 r., w sprawie VII K (…), Sąd Rejonowy w O. uznał oskarżonego A. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, przy czym w miejsce słów ”określone w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych wbrew art. 6 i art. 14 tej ustawy” przyjął „określone w art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych w brzemieniu obowiązującym na dzień 25 listopada 2015 r. wbrew art. 6 i 14 tej ustawy”, a w miejsce daty „9 listopada 2015 roku” przyjął datę ”1 listopada 2015 roku”, oraz ustalił, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi i jednocześnie wykroczenie skarbowe określone w art. 107 § 4 k.k.s. w zw. z art. 107 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 107 § 4 k.k. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 2000 zł. Rozstrzygnął także o kosztach tego postępowania.