Wyrok SN z dnia 15 listopada 2018 r., sygn. III CSK 420/16

Sygn. akt III CSK 420/16

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Władysław Pawlak
‎SSN Krzysztof Strzelczyk

w sprawie z powództwa Gminy Miejskiej K.
‎przeciwko J. M.
‎o zapłatę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 15 listopada 2018 r.,
‎skargi kasacyjnej strony powodowej

od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 7 lipca 2016 r., sygn. akt I ACa […],

oddala skargę kasacyjną i zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Powodowa Gmina Miejska K. dochodziła od pozwanego J. M. – po rozszerzeniu powództwa, a następnie po częściowym cofnięciu pozwu - zapłaty kwoty 130 128,77 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 103 586,89 zł od dnia 11 marca 2014 r. i od kwoty 10 694,01 zł od dnia 22 marca 2014 r. oraz z kosztami procesu, tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie w okresie od dnia 5 maja 2004 r. do dnia 5 maja 2013 r. z części działki nr […] (poprzednio […]), obręb […], stanowiącej własność powodowej Gminy. Pozwany bronił się przed roszczeniem zarzutami częściowego przedawnienia roszczenia, samoistnym posiadanie w dobrej wierze zajmowanej nieruchomości, a ponadto zarzutem nadużycia przez powódkę prawa podmiotowego.

Sąd Okręgowy w K. uwzględnił ostatecznie zgłoszone powództwo, umorzył postępowanie co do cofniętej części pozwu i orzekł o kosztach procesu.

Ustalił, że na podstawie decyzji w 1980 r. ojciec pozwanego wraz z innymi współwłaścicielami został wywłaszczony za odszkodowaniem z nieruchomości stanowiącej działkę […]. Następnie objął część działki […] (obecnie […]) położonej przy ul. C., o pow. 1155 m i w 1982 r. uzyskał pozwolenie na budowę na niej trzech prowizorycznych boksów garażowych dla samochodów ciężarowych. Działka ta stanowiła poprzednio własność Skarbu Państwa, a obecnie jej właścicielką jest powódka. Pozwany w maju 2010 r. wszczął postępowanie o stwierdzenie nabycia własności tej nieruchomości przez zasiedzenie, jednak postępowanie zakończyło się prawomocnym oddaleniem jego wniosku. Sąd drugiej instancji przyjął, że ani ojciec pozwanego, ani on sam nie byli posiadaczami samoistnymi, lecz było zależnymi, tymczasowymi, a ich posiadanie nie wykraczało poza zgodę na tymczasową zabudowę działki garażami. Pozwany zwrócił powódce zajmowaną działkę w dniu 6 maja 2013 r. Decyzją z 2012 r. działka została przeznaczona na inwestycję drogową.